Aξιολόγηση blog

Φτάνοντας στο τέλος αυτού του επίπονου(!) αλλά και αρκετά ενδιαφέροντος μαθήματος οφείλω να ομολογήσω πως η επίδραση του blog υπήρξε καταλυτική για εμένα. Σχετικά με τα νέα ηλεκτρονικά μέσα πριν το συγκεκριμένο σεμινάριο γνώριζα ελάχιστα - για παράδειγμα να μπορώ να χρησιμοποιώ τη μηχανή αναζήτησης google προκειμένου να βρίσκω κάποιες βασικές πληροφορίες, ώστε να φέρω εις πέρας τις εργασίες μου στο πανεπιστήμιο. Ακόμη, ομολογώ πως ήμουν κάπως αρνητική σχετικά με τα νέα μέσα και κυρίως τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές καθώς ανέκαθεν πίστευα πως αυτά τα κατασκευάσματα οδηγούν στην ψυχρότητα και στην κοινωνική απομόνωση. Αν και δεν είμαι ριζικά αντίθετα από την προηγούμενη άποψη, συνειδητοποίησα αφ' ενός μεγαλώνοντας αλλά και μέσα από την εξοικείωση μου με αυτό το "εξωγήινο μέσο" με τη βοήθεια του σεμιναρίου , ότι όταν κάτι χρησιμοποιείται σωστά και με μέτρο δε μπορεί να βλάψει. Ακόμη, μέσα από την εβδομαδιαία εξάσκηση με τη χρήση του blog διαπίστωσα πως μέσα από το διαδίκτυο μπορείς να εκφέρεις απόψεις διάφορων θεμάτων ανάλογα με αυτό που σε ενδιαφέρει και να μιλήσεις ανταλλάσσοντας απόψεις, ενώ ταυτόχρονα μπορείς να ενημερώνεσαι χρησιμοποιώντας το δίκτυο, καθώς αποτελεί μια από τις αμεσότερες και γρηγορότερες ενημερώσεις για τα καίρια ζητήματα αλλά και για παλιότερα σχετικά. Έτσι, μέσα από τη χρήση του προσωπικού μου μπλογκ, κατανόησα τα οφέλη της τεχνολογίας, ενώ διαπίστωσα τις άπειρες δυνατότητες γνώσης και έκφρασης μέσα από ένα τέτοιο μέσο- συνεπώς η εμπειρία μου μέσα από το σεμινάριο θεωρώ πως αποδείχτηκε ιδιαίτερα θετική και ενδιαφέρουσα.

Όσον αφορά την εργασία μου για το blog θεωρώ πως στις περισσότερες θεματικές της εβδομάδας έδωσα ότι περισσότερο μπορούσα και δούλεψα αρκετά σκληρά. Αν και στην αρχή, οι απαιτήσεις μου φάνηκαν υπερβολικές- σε αυτό έπαιξε ρόλο και η απειρία που είχα με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές- στη συνέχεια βρήκα απολαυστικό να αναλύω τα θέματα του σεμιναρίου. Στην αρχή, υπήρχε το αγχωτικό κομμάτι να βρω τις πληροφορίες για αυτά που θα γράψω αλλά έπειτα ο λόγος μου λυνόταν με ευκολία σαν να ήθελα και να είχα κάποια προσωπική ανάγκη να τα εκφράσω. Ακόμη, συνειδητοποίησα πως μου αρέσει να γράφω για ένα θέμα αρκεί να έχω κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση για τη προσέγγιση του, όχι ωστόσο μια ακριβή υπόδειξη του τι πρέπει να περιλαμβάνουν αυτά που θα γράψω , γεγονός που δεν συνέβη στο σεμινάριο.

Τέλος, καθώς ένα από τα αγαπημένα μου άρθρα αποτέλεσε αυτό για τη μετανάστευση στο Κονγκό θα ήθελα να επικεντρωθώ σε αντίστοιχα άρθρα όπου θα δείχνουν την εκμετάλλευση πόρων από τον Γ΄Κόσμο και τις συνέπειες που είχε η αποικιοκρατική πολιτική της δυτικής σφαίρας. Ακόμα, θα μπορούσα να εκφράζω τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες σχετικά με τα διάφορα πολιτισμικά δρώμενα και να εκφέρω μια πιο ποιητική πραγματικότητα γύρω από τόσο ωμό ρεαλισμό, όσο και αν κάποιους πιθανά θα τους ενοχλούσε. Με αυτό τον τρόπο θα υπάρχει μια σταθερή καταγραφή της έκφρασής μου για διάφορα θέματα μέσα στο μπλογκ, το οποίο θα συμπυκνώνει ποικίλα και ενδιαφέροντα ζητήματα.

Μια προσωπική εξομολόγηση

Δύο εβδομάδες έχουν περάσει από το τραγικό γεγονός και ακόμα νιώθεις στον αέρα που αναπνέεις το μίσος. Οργή και δικαιολογημένη αγανάκτηση από όλο τον κόσμο και κυρίως από τη νεολαία, πορείες στη μνήμη του αθώου παιδιού που έχουν πάρει παγκόσμια εμβέλεια και εκφράζουν τον πόνο και την αδικία...

Το γεγονός σημάδεψε αναμφίβολα τη ζωή όλων και πυροδότησε συναισθήματα που ήταν καιρό απωθημένα, συγκρατημένα. Έτσι, όλη η πίκρα του καιρού μας -η ανεργία, το οικονομικό αδιέξοδο, η κυριαρχία της αστυνομικής κυριότητας και η συνεχόμενη ξεφτίλα της κρατικής εξουσίας φούσκωσε πια στα σώματα όλων και εκτοξεύτηκε μέσα από τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων. Οι νέοι της χώρας μας πλήττονται και βαλτώνουν μέρα με τη μέρα- πόσο θλιβερό και αληθινό στα μάτια τους να βλέπεις τη ντροπή των μεγάλων. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί ή μεγάλοι; Για ' μενα πρωτίστως, όσοι στα χέρια κατέχουν τη κομματική εξουσία και απομυζούν καθημερινά τη χώρα και δευτερεύον, όσοι επαναπαύονται εξασφαλίζοντας μια "θεσούλα" για τον εαυτό τους και έπειτα δεν τους απασχολεί τίποτα παραπάνω για τον υπόλοιπο κόσμο. Δυστυχώς οι παραπάνω, αποτελούν τη μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού- οι πρώτοι κινούν τα νήματα και οι δεύτεροι ακολουθούν- σαν το βοσκό και τα πρόβατα. Θεωρώ πως για να ξεφύγεις από το κοπάδι χρειάζεται τρομερή αντίσταση, τώρα αν δείτε πουθενά κανένα βοσκό- παραμονεύουν πολλοί- τρέξτε για να μη σας περιμαζέψει...

Δεν κάνω την έξυπνη, μάλλον κ εγώ είμαι στο κοπάδι αλλά τουλάχιστον δεν διάλεξα και δεν θα διαλέξω ποτέ να αποφασίζω για άλλους.

Η προσωπική μου εξομολόγηση τελειώνει με αυτά τα στιχάκια- τα συναισθήματά μου δεν μπορούν να συμπυκνωθούν άλλο σε πεζό λόγο..

πολλά τα σύννεφα από το μίσος...

δεν κλαίω - τα δάκρυα στα μάτια μου παγώνουν

μη φοβάσαι Αλέξη εκεί που είσαι,

κλαίνε άλλοι για ' σένα.

όμως πολλοί από αυτούς το βράδυ κοιμούνται σε μεταξωτά σεντόνια..

άλλοι πάλι, δακρύζουν και κοιτάνε ψηλά θρηνώντας για την ανθρωπιά που χάθηκε..

τόσα λόγια για τον καημό του χαμού του αθώου εφήβου,

μα τα περισσότερα φιλτραρισμένα από τη θέση του καθενός..

και όσο μιλάμε ο ουρανός σκουραίνει, τα σύννεφα μαυρίζουν και μια ματαιότητα απλώνεται πάνω από τις κουβέντες...

μια παιδική καρδιά είναι αναντικατάστατη,

η σιωπή είναι καλύτερο πένθος..

το σύστημα είναι από μέσα σάπιο και αλλάζει μόνο με τη καρδιά μας..

Cineek magazine

Το Cineek magazine, πρόκειται για ένα εναλλακτικό διαδικτυακό πολιτιστικό περιοδικό που αφορά τις τέχνες και απευθύνεται σε όσους απασχολούνται με αυτές. Το διαδικτυακό περιοδικό αποτελεί έναν τόπο διαλόγου και προβληματισμό ανάμεσα σε δημιουργούς και χρήστες του δικτύου με αποτέλεσμα να μπορεί ο καθένας μετά από εγγραφή να εκθέτει τις απόψεις του για ποικίλα θέματα.

Η συντακτική ομάδα αποτελείται από άτομα με διαφορετικές επαγγελματικές δραστηριότητες ( συγγραφέας, φιλόλογος, θεατρολόγος, δημοσιογράφος, ιδιωτικός υπάλληλος κτλ) που κοινό σημείο τους αποτελεί η ενημέρωση για τη τέχνη και όχι κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση πολιτικής σκοπιμότητας, ώστε να αποφεύγεται η προβολή μεμονωμένων μορφών της τέχνης καθώς η ύλη του περιοδικού καλύπτει πολιτιστικά γεγονότα από όλη τη περιφέρεια της Ελλάδας και δεν επικεντρώνεται μόνο στα δυο μεγάλα πολιτιστικά κέντρα- Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το γεγονός ότι εστιάζει στον πολιτισμό της περιφέρειας , που αφήνει αδιάφορο τα μεγάλα ΜΜΕ το καθιστά εναλλακτικό καθώς δεν στοχεύει στην ανάδειξη εκείνων αποκλειστικά των μορφών τέχνης που συνδέονται με το κέρδος και την υψηλή θέαση. Η αρχική σελίδα του περιοδικού ξεκινά με τη διαφήμιση του διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου της Πάτρας, το οποίο περιγράφεται ως ένα ανοικτό εργαστήρι εικονοπλασίας σε αντίθεση με τη τάση της καταναλωτικής εποχής που αντιμετωπίζει τον κι/φο ως προϊόν και τους δημιουργούς ως κατασκευαστές- αυτόματα το συγκεκριμένο φεστιβάλ αναδεικνύεται ως εναλλακτικό σε σχέση με την εμπορικότητα του κυρίαρχου κινηματογραφικού υλικού. Ακόμη, περιλαμβάνει θεατρικά δρώμενα τοποθετημένα με χρονολογική σειρά ( ανάλογα με την ημερομηνία των παραστάσεων) από όλη την ελληνική περιφέρεια ενώ τα συνοδευόμενα σχόλια συχνά αντικατοπτρίζουν μια εναλλακτική οπτική του περιεχομένου των παραστάσεων. Έτσι, για παράδειγμα, η θεατρική παράσταση "Εδώ" που έγινε στα πλαίσια αντιρατσιστικού φεστιβάλ στα Χανιά αναπαριστά οχτώ ιστορίες μεταναστών όπως τις διηγήθηκαν οι ίδιοι στον δημοσιογράφο Κοπλάνι, ο οποίος κατάγεται από την Αλβανία. Η θεματική αυτής της παράστασης περιλαμβάνει έναν προβληματισμό γύρω από τη μεταναστευτική πολιτική της χώρας και το γεγονός πως προβάλλεται από το συγκεκριμένο περιοδικό συμβάλλει στην διαφοροποίηση του από τα κυρίαρχα ΜΜΕ , τα οποία συνήθως κατευθυνόμενα από τις κυρίαρχες πολιτικές εξουσίες να θα απέφευγαν να δώσουν έμφαση στη συγκεκριμένη παράσταση. Ακόμα, χαρακτηρίζεται από πολυπλευρικότητα καθώς αναφέρεται σε ευρεία γκάμα πολιτισμικών μορφών, όπως γλυπτική, ζωγραφική,λογοτεχνία, κινηματογράφος, φωτογραφία κτλ, στοχεύοντας στη παρουσία καλλιτεχνικών γεγονότων που καλύπτουν την ευρύτερη περιφέρεια πχ. διεθνές φεστιβάλ κινουμένων σχεδίων Σύρου. Επίσης, αποτελεί έναν αρκετά ικανοποιητικό οδηγό για τους λάτρεις του καλού κινηματογράφου καθώς παρουσιάζει και σχολιάζει ταινίες σε ελληνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Επιπλέον, το περιοδικό διακρίνεται για την ελεύθερη έκφραση που δεν κωλύεται από τη λογοκρισία και δεν φιμώνεται από φραγμούς καθώς οι άνθρωποι που συμμετέχουν δεν στοχεύουν σε ανταγωνισμούς και κερδοσκοπικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, σε κάποια άρθρα του περιοδικού εκφράζεται από τα μέλη της συντακτικής επιτροπής η απογοήτευση για την παρούσα πολιτική της χώρας με αρκετή σφοδρότητα και βαρύτατους χαρακτηρισμούς που μαρτυρούν μια ελευθερία γλώσσας, εκείνη του ελεύθερου ανθρώπου που δεν κινείται και λειτουργεί μέσα σε εξουσιαστικά συμφραζόμενα. Ο κ. Δημητρίου συγκεκριμένα, σε ένα άρθρο του κάνει καθαρή επίθεση στις υπάρχουσες πολιτικές εξουσίες και συγκεκριμένα αποκαλεί τη τηλεόραση, "χαζοκούτι" υπονοώντας ξεκάθαρα πως πρόκειται για μέσο παραπληροφόρησης με στόχο τον έλεγχο και τον υπνωτισμό των μαζών.

Ακόμα, στην εναλλακτικότητα του περιοδικού συμβάλλει το γεγονός, ότι δίνει την ευκαιρία σε καλλιτέχνες να προβάλλουν το έργο τους- για παράδειγμα μέσα από ένα αφιέρωμα στον ποιητή Καρυωτάκη, ο Δημήτρης δημοσιεύει και τα διηγήματα του. Έτσι, με αυτόν τον τρόπο δίνεται μια ευκαιρία στον αναγνώστη να συλλάβει το λεκτικό ύφος του συγκεκριμένου συγγραφέα , μια ευχάριστη προετοιμασία διαφήμισης ώστε να ενδιαφερθεί έπειτα ανάλογα με τη προτίμηση του σε αυτά που διάβασε ( αν του άρεσαν ή όχι), στα διηγήματα του συγκεκριμένου συγγραφέα.

Τέλος, δεν θα ήθελα να παραβλέψω πως η διεύθυνση του περιοδικού βρίσκεται στη Πάτρα και ίσως για αυτό υπάρχει κάποια τάση ανάδειξης και προτίμησης της συγκεκριμένης πόλης- ως πόλη με αξιοσημείωτο πολιτιστικό περιεχόμενο. Ωστόσο, θεωρώ πως μέσα από τις εκφράσεις του πολιτιστικού περιεχομένου της περιφέρειας, το περιοδικό καλύπτει την ανατροπή των εξουσιών της τέχνης και για αυτό καθίσταται στα πλαίσια ενός εναλλακτικού ΜΜΕ.

Έτσι, το περιοδικό cineek αποδυναμώνοντας τις κυρίαρχες τάσεις καλλιτεχνικής έκφρασης μόνο στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα προσφέρει ταυτόχρονα βήμα στον χρήστη δικτύου να πάψει να είναι παθητικός και να μπορέσει να εκθέσει τις διάφορες απόψεις του ή να στηρίξει κάποιο καλλιτεχνικό γεγονός του τόπου του, ώστε μέσα από την ενεργοποίηση του να μπορέσει και η πιο "ασήμαντη" είδηση να προβληθεί ως η πιο σημαντική. Ας μη ξεχνάμε ωστόσο πως πολλές φορές, αυτό που προσδιορίζεται ως σημαντικό, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον αντικατοπτρισμό της εκάστοτε κυρίαρχης εξουσίας ενώ το ασήμαντο δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό που πιθανά η κυρίαρχη ιδεολογία επιχειρεί να κρύψει..

Μεταναστευτική κρίση στο Κονγκό, New York Times 27/10/2008 kai Financial Times 2/11/2008

Η παραπάνω φωτογραφία δημοσιεύτηκε ηλεκτρονικά από την εφημερίδα New York Times και παρουσιάζει τη φυγή προσφύγων από τη Kimumba -βρίσκεται βόρεια από τη Γκόμα καθώς εκεί συνέβησαν εμφύλιες διαμάχες μεταξύ κυβερνητικών στρατευμάτων και ανταρτών. Η εφημερίδα, εστιάζει στις συγκρούσεις των κυβερνητικών στρατευμάτων με τα στρατεύματά του στρατηγού Nkunda ο οποίος ισχυρίζεται πως πολεμάει για τη προστασία της φυλής Tutsi μετά τη περίφημη σφαγή της Ρουάντας το 1994 όπου σφαγιάστηκαν από τη πλειονότητα της φυλής Χούτου. Οι Τούτσι κατάγονται από τη Ρουάντα και από το Κονγκό, και έτσι ο στρατηγός χρησιμοποιεί τη πρόφαση πως πολεμά για τη προστασία της φυλής καταδιώκοντας αντάρτες της φυλής Χούτου οι οποίοι είχαν καταφύγει στα εδάφη του Κονγκό μετά τη σφαγή. Έτσι, λοιπόν η εφημερίδα αποδίδει τη κατάσταση των προσφύγων ως αποκλειστική συνέπεια των εμφυλίων διαμαχών μεταξύ των φυλών- με αυτόν τον τρόπο θα λέγαμε παρουσιάζεται το στερεότυπο του άλλου, που συνδέεται με εκείνου του άγριου, του απολίτιστου, του πολεμοχαρή που αδυνατεί να λήξει αυτές τις αιματηρές διαμάχες με πολιτισμένο τρόπο και καταφεύγει σε αγριότητες προκαλώντας τέτοιες συνέπειες- μετακίνηση πληθυσμών , πρόσφυγες που δεν έχουν που να πάνε.
Η εικόνα που παρουσιάστηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα αλλά και οι παραπάνω, απεικονίζουν ανθρώπους, παιδιά, γυναίκες ,αμάχους πληθυσμούς οι οποίοι μέσα στον εμφύλιο σπαραγμό αναγκάστηκαν να μετακινηθούν και να βιώσουν τη προσφυγιά στον ίδιο τους τον τόπο. Οι άνθρωποι αυτοί παρουσιάζονται σαν να μην ανήκουν πουθενά, σαν έρμαια και άβουλα θύματα της αγριότητας των βαρβάρων . Δυστυχώς, όσο και αν μας θλίβει, αυτή είναι η πραγματικότητα όπως απεικονίζεται στις φωτογραφίες μέσα από τα τρομαγμένα, χωρίς ελπίδα βλέμματα που φαίνεται να αναζητούν μάταια μια σωτηρία. Η φωτογραφία προσδίδει στο θέμα της εφημερίδας συγκινησιακή φόρτιση και προκαλεί το μάτι του αναγνώστη να διαβάσει το υπόλοιπο άρθρο, θα λέγαμε χρησιμοποιεί την ηδονοβλεπτική τάση του αναγνώστη προκειμένου να προκαλέσει το ενδιαφέρον- καθώς τέτοιες εικόνες δεν είναι δυνατόν να περάσουν απαρατήρητες. Ωστόσο, πέρα από τη δραματικότητα σαν συναίσθημα των αναγνωστών, προκαλείται επίσης, η κυκλοφορία και η διάδοση της εφημερίδας- κάτι που μάλλον ενδιαφέρει περισσότερο τους συντάκτες της..

Ακόμη, μέσα από τις φωτογραφίες η αναπαράσταση των μετακινούμενων πληθυσμών γίνεται με τρόπο ασυναίσθητο βάση της εδραιωμένης δυτικοκεντρικήςαντίληψης για την έννοια του χώρου . Στη δυτική αντίληψη ο χώρος ανήκει σε κάποιον από γενιά σε γενιά και εδραιώνεται μέσα από τα έθιμα και τη κληρονομιά τους. Καθώς, αντικρίζουμε αυτές τις εικόνες, μέσα μας σπάει ο συνδετικός κρίκος που περιλαμβάνει τη καταγωγή- έθιμα- συνέχεια, την αντίληψη μας για την ενότητα του έθνους κράτους και σαν αποτέλεσμα οι άνθρωποι της φωτογραφίας εκτός ότι κουβαλάνε τον εκνευριστικό για αυτούς φαντάζομαι οίκτο που νοιώθουμε κοιτάζοντας τέτοιες φωτογραφίες, παρουσιάζονται πάλι σαν τους άλλους, αυτούς που ανήκουν σε μια διαλυμένη ενότητα, οι άγριοι που δεν μπορούν να συμβιώσουν και να ανήκουν κάπου.

Ένα άλλο θέμα, στο οποίο εστιάζει περισσότερο η εφημερίδα, αφορά τον ρόλο του ΟΗΕ και τη προσπάθεια του να συμβάλλει σε μια ειρηνική επίλυση των διαφορών στο εσωτερικό του Κονγκό. Οι δυνάμεις του ΟΗΕ παρουσιάζονται στο συγκεκριμένο άρθρο ανίσχυρες και ανίκανες να επιτελέσουν το καθήκον τους καθώς μάλιστα ένας Ισπανός στρατηγός , ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη διατήρηση της ειρηνευτικής αποστολής παραιτήθηκε. Ο ΟΗΕ παρουσιάζεται αδύναμος να επιτελέσει το καθήκον του ενώ όπως αναφέρεται στο άρθρο ακτιβιστές από το Κονγκό προενέβησανσε διαδήλωση κατά του οργανισμού, ο οποίος έληξε με βίαιες συγκρούσεις και λιθοβολισμούς αυτοκινήτων του ΟΗΕ ενώ υπάρχουν πιθανές αναφορές δολοφονίας δύο διαμαρτυρόμενων από τον οργανισμό. Ο ΟΗΕ, θα μπορούσαμε να πούμε, πως αντιπροσωπεύει τα δυτικά κράτη και τη εμπλοκή τους σε αυτό το ζήτημα και παρ' όλου που δεν προσπαθεί το άρθρο να καλύψει τις αδυναμίες να φέρει εις πέρας το έργο του , καταλαβαίνουμε πως αν γινόταν να μοιράσουμε ρόλους σε αυτή την ιστορία ο ΟΗΕ θα παρουσιαζόταν με όλη την αίγλη της δυτικής ανωτερότητας, ως ο σωτήρας των άλλων, των ξένων, των κατώτερων. Βέβαια, παρουσιάζεται τελικά ανίσχυρος καθώς δεν αποκρύπτεται από την εφημερίδα πως ο πληθυσμός είναι εξαγριωμένος με την ανικανότητα του αλλά τελικά, μέσα από τη διαδήλωση των ακτιβιστών εξισορροπούνται θα λέγαμε για άλλη μια φορά οι ρόλοι περί ανωτερότητας- κατωτερότητας, της δύσης από τη μια και των "άλλων" από την άλλη, καθώς οι διαδηλωτές παρουσιάζονται βίαιοι, ενώ η έρευνα για τις απώλειες δύο ακτιβιστών από τον οργανισμό διατυπώνεται στην εφημερίδα ως "unconfirmed", δηλαδή η πληροφορία δεν είναι σίγουρα επιβεβαιωμένη.

Βέβαια, σε αυτό το άρθρο γράφει και ανταποκριτής από το Ναΐρόμπι, της Κένιας και θα μπορούσαμε να πούμε πως με αυτό τον τρόπο υπάρχει κάποια πολυφωνία, καθώς ο δημοσιογράφος καταγράφει "εκ των έσω". Ωστόσο, θα πρέπει να διερωτηθούμε κατά πόσο, οι πληροφορίες είναι αντικειμενικές και κατά πόσο φιλτράρονται από τη κυρίαρχη εξουσία που καθορίζει κάθε λόγο- και τον δημοσιογραφικό.

Στο άρθρο της ηλεκτρονικής εφημερίδας, Financial Timesπαρουσιάζονται παρόμοια τα γεγονότα αποδίδοντας τα αίτια σε εσωτερικές διαμάχες, παρουσιάζοντας για άλλη μια φορά τον αιμοδιψή στρατηγό Nkunda ο οποίος θεωρείται πως συνεργάζεται με τη Ρουάντα εναντίον του Κονγκό, κατά τα λεγόμενα του υπουργού των εξωτερικών του Κονγκό. Επίσης, στο άρθρο, αναφέρεται η αποστολή των απεσταλμένων από Αγγλία και Γαλλία ώστε να βοηθήσουν να εξισορροπηθεί η κατάσταση της κρίσης. Για άλλη μια φορά αυτό μας παραπέμπει στη διανομή ρόλων που ανέφερα παραπάνω.

Αυτό που είναι σημαντικό και στις δύο εφημερίδες είναι το γεγονός πως αποδίδουν την ευθύνη της κρίσης αποκλειστικά στις φυλές, ενώ οι απεσταλμένοι (Γάλλοι και Άγγλοι) παρουσιάζονται σαν σωτήρες που θα δώσουν τη λύση, παραβλέποντας το γεγονός πως οι σημερινές συνθήκες δεν είναι ξαφνικές απόρροιές των σημερινών διαμαχών αλλά έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης και δυτικά κράτη για αυτή τη κατάσταση. Ιστορικά, η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων του Κονγκό, γινόταν τη περίοδο της αποικιοκρατίας από το Βέλγιο ενώ όταν ο Καμπυλά ανέτρεψε τη δικτατορία του Μομπότου με τη βοήθεια της Ουγκάντα και της Ρουάντας, τότε ο στρατός των συμμάχων δεν αποσύρθηκε αλλά εδραιώθηκε και σιγά σιγά άρχισε να απομυζεί τον πλούτο του Κονγκό. Πίσω από τη Ρουάντα και την Ουγκάντα, κρύβονται οι δυνάμεις της Αμερικής και της Αγγλίας οι οποίες τους στήριζαν οικονομικά και πολιτικά προκειμένου να εξασφαλίσουν πρόσβαση στον πλούτο του Κονγκό. Έτσι, γίνεται κατανοητό πως ο πόλεμος και όλες οι συνέπειες του ανακυκλώνονται συνεχώς μέσα σε ένα πλαίσιο συμφερόντων που ξεκινά από τα κυρίαρχα πιόνια, την Αμερική και την Αγγλία, εξαπλώνεται στη Ρουάντα και καταλήγει μέχρι τη φιγούρα του αιμοδιψή στρατηγού Nkunda...

Ακόμα, σχετικά με το βίντεο αποκαλύπτεται ο πλούτος του Κονγκό μέσα από τα ορυχεία στο Κίεβο που παράγουν ορυκτά, ένα από τα πιο σημαντικά αποτελεί το κολτάν, το οποίο χρησιμοποιείται για τη κατασκευή κινητών και υπολογιστών. Οι πολυεθνικές εξαγοράζουν άμεσα τα ορυχεία που ελέγχουν οι τοπικές πολιτοφυλακές - από αυτό καταλαβαίνουμε την εκμετάλλευση των πόρων του Κονγκό από τη δύση που προαναφέραμε. Βέβαια, είναι γνωστό πως η Αφρική χρησιμοποιήθηκε κατά την αποικιοκρατία με παρόμοιους τρόπους και πολλά μέρη της έχουν αποζυμηθεί μέσω δυτικών ενεργειών, μια και η έννοια του κέρδους αποτελεί δική τους εφεύρεση.

Τέλος, παραθέτω τη παραπάνω φωτογραφία, καθώς θεωρώ πως αυτή η αυθόρμητη πόζα περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω χωρίς να χρειάζεται να πούμε τίποτα περισσότερο. Τα πιο αθώα μάτια αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις καθημερινά ενώ όσοι εμπλέκονται και έχουν στα χέρια τους τις εξουσίες καθορίζουν τα πάντα αδιαφορώντας για θανάτους των αμάχων και τους πληθυσμούς που δεν έχουν που να μείνουν στοχεύοντας αποκλειστικά στο κέρδος και στη δική τους ευημερία. Οι ίδιοι κατευθύνουν πολλές φορές τα ΜΜΕ προσπαθώντας να υπνωτίζουν συχνά τη μάζα τυπώνοντας διαρκώς παραποιημένες πληροφορίες ανάλογα με όσα επιδιώκουν. Έτσι, τα ζητήματα εξουσίας είναι πολύ σημαντικά ώστε να κατανοήσουμε αμερόληπτα τις συνθήκες πολέμου στο συγκεκριμένο θέμα αλλά και γενικότερα. Δυστυχώς, της περισσότερες φορές η μειονότητα δεν μπορεί να αρθρώσει λόγο μπροστά στην κυρίαρχη εξουσία και συχνά εκφράζεται μέσα από απεικονίσεις όπως οι παραπάνω φωτογραφίες και παρουσιάζεται διαρκώς θυματοποιημένη. Ωστόσο, όσο και αν επιφυλάσσομαι σχετικά με τη δραματικότητα των φωτογραφιών, θεωρώ πως η συγκεκριμένη κατέχει ένα όπλο πιο σημαντικό από αυτό της κάθε εξουσίας, καθώς απευθύνεται κατευθείαν στη καρδιά μας- και ίσως αυτό να είναι αρκετό για να ανατρέψει κάθε είδους εξουσίας, ακόμα και την πιο ισχυρή...

YouTube - In Focus: Congo's Bloody Coltan

YouTube - In Focus: Congo's Bloody Coltan: "Added"

Σχολιασμός Ελεύθερου τύπου, ημ. έκδοσης 09/11/2008

Στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής που μας πέρασε η αγορά της συγκεκριμένης εφημερίδας στην τιμή των 4€ υπήρξε αρκετά δελεαστική καθώς περιείχε τη ταινία "Βασίλισσα"που είχα αμελήσει να δω αν και είχα ακούσει τα καλύτερα σχόλια. Ακόμα, στη διαφήμιση για τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας είχαν προβάλλει μια προσφορά για όσους θα τον αγόραζαν - πιο συγκεκριμένα, το σλόγκαν ήταν κάπως έτσι : " οι 300 πρώτοι κερδίζουν laptop και δωρεάν σύνδεση στο internet". Προσωπικά, θεωρώ αυτή τη διαφήμιση αρκετά προκλητική καθώς χρειάζομαι έναν φορητό υπολογιστή, διότι πολλές φορές λείπω τα σαββατοκύριακα και τώρα τελευταία θα έλεγα ότι έχω πάθει κάποια εξάρτηση με το internet! Έτσι, σαν απλή αναγνώστρια και καταναλώτρια της εφημερίδας αυτό που με προσέγγισε πρώτα ήταν οι προσφορές τις και όχι τα ίδια τα θέματά της- που βασικά είναι και ο στόχος ύπαρξης της! Βέβαια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι όσο πιο αδαής και αφελής είναι κάποιος τόσο περισσότερο θα αγόραζε μια εφημερίδα για τα διαφημιστικά της παρά για τα θέματά της ωστόσο από την άλλη, η ίδια η αγορά του τύπου βρίσκεται σε έντονο ανταγωνισμό ώστε οι διάφορες προσφορές καθώς και τα διαφημιστικά ( dvd , περιοδικά) κτλ να αποτελούν αναγκαίο συμπλήρωμά της. Ιδιαίτερα, τα σαββατικύριακα θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τα διάφορα μαγαζιά Τύπου με τους πάγκους με εφημερίδες ,σαν τους πάγκους από τα παζάρια, όπου εκτίθενται πολλαπλά αντικείμενα ( ταινίες, μουσικά dvd, περιοδικά) και κάποιος διαλέγει με βάση αυτά και όχι τις θεματικές των εφημερίδων οι οποίες πολλές φορές δεν είναι δυνατόν να διαβαστούν, καθώς καλύπτονται από τα αντικείμενα που ανέφερα.

Έτσι, στην πρώτη φυλλάδα της εφημερίδας στην κεφαλή τοποθετούνται τα διαφημιστικά ( το laptop και δύo dvd ένα παιδικό και της ταινίας) και από κάτω στο κέντρο ακολουθεί με έντονα μαύρα γράμματα η πρόταση :" Ο τρόμος είναι εδώ!" και μετά με πιο μικρά αλλά εξ ίσου έντονα : "Μαύρο" βλέπουν το μέλλον οι 9 στους 10 Έλληνες". Αυτή η είδηση καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της φυλλάδας και εκφράζει τη δυσαρέσκεια των Ελλήνων σχετικά με την οικονομική κρίση - επίσης συνοδεύεται και από μια δημοσκόπηση που εκφράζει τις κομματικές προτιμήσεις των Ελλήνων . Αριστερά, δίπλα από αυτή τη είδηση ακολουθούν δύο μικρότερες, η μια αναφέρει τις εκλογές του Ομπάμα και συνοδεύεται από μια φωτογραφία του ίδιου του Προέδρου ενώ η άλλη που έχει το ίδιο μέγεθος, όπως η είδηση για τον Ομπάμα αναφέρει τον ρόλο των τραπεζών στο σχέδιο στήριξης. Αυτά τα θέματα, που επιλέχτηκαν ως πρωτοσέλιδο σχετίζονται με την επικαιρότητα - δηλαδή με την πρόσφατη εκλογή του Νέου προέδρου και την οικονομική κρίση η οποία έσκασε ξαφνικά σαν φούσκα και βομβαρδίζει τα κανάλια τις τελευταίες εβδομάδες. Ακόμα, στην κυρίαρχη πρόταση η βασική λέξη που επιλέγεται για την ενημέρωση του αναγνώστη είναι η λέξη τρόμος- πρόκειται για ουσιαστικό και αυτό σχετίζεται με τον επίσημο και σοβαρό τόνο που θέλει να δώσει η εφημερίδα. Το θαυμαστικό στο τέλος της πρότασης, εντείνει την ένταση και σηματοδοτεί πιο εύστοχα την ήδη φορτισμένη έννοια της λέξης τρόμος. Από κάτω, στο τέλος ακολουθούν κάποιες υποδεέστερες διαφημίσεις σχετικά με τον ΟΠΑΠ και τη Eurobank καθώς και την είδηση για την επιστροφή του λαικού τραγουδιστή Μητροπάνου, συνοδευόμενη από μία φωτογραφία του. Αυτές οι πληροφορίες, τοποθετημένες στο τέλος του πρώτου φύλλου θεωρούνται λιγότερο σημαντικές από τις παραπάνω - έτσι, από τη μια το μάτι του αναγνώστη πέφτει τελευταίο σε αυτές αλλά από την άλλη είναι επίσης κατανοητό πως σε σχέση με τη θεματολογία της υπόλοιπης εφημερίδας, επιλέχτηκαν να είναι στο εξώφυλλο- δηλαδή ορίστηκε από κάποιον πως η είδηση της επιστροφής του Μητροπάνου συνοδευόμενη με τη συγκεκριμένη λεζάντα : " η επιστροφή ενός μύθου" είναι ιδιαίτερα σημαντικό νέο.

Στη δεύτερη σελίδα, ακολουθεί μια παρουσίαση θεμάτων ποικίλης ύλης που υπάρχουν στην εφημερίδα ενώ στο κέντρο τοποθετείται ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο : "H θέση μας", που περιλαμβάνει τη θέση της εφημερίδας σχετικά με την ανασφάλεια των πολιτών και τους τρόπου επίλυσης της από τη κυβέρνηση. Μέσα από αυτό το μικρό άρθρο πολλές φωνές - όσων δουλεύουν στον ΕΤ φαίνονται να ενώνονται σε μία θέση που επιζητεί την προάσπιση των συμφερόντων των πολιτών. Στο τέλος, ακολουθεί το μοναδικό χιουμοριστικό σκιτσάκι με λόγια σε όλη την εφημερίδα, όπου διακωμοδείται η συνεχόμενη αύξηση των τιμών και μέσα από τον συνδυασμό εικόνας και σχολίου αμβλύνεται η ένταση των προηγούμενων ειδήσεων χαλαρώνοντας έτσι, λίγο το μάτι του αναγνώστη που κινείται γρήγορα προς αναζήτηση της

πληροφορίας.

Οι θεματικές της εφημερίδας αποτελούνται από τα εξής : ΕΤ ΑΠΌΨΕΙΣ, ΕΤ- ΚΟΣΜΟ, ΕΤ- ΤΕΧΝΕΣ ( όπου περιλαμβάνεται αφιέρωμα στον λαϊκό τραγουδιστή ), ΕΤ- ΕΛΛΑΔΑ ( κάπως πιο ελεύθερα θέματα που σχετίζονται με το περιβάλλον), ΕΤ- ΣΠΟΡ- πιο συγκεκριμένα στην θεματική της πολιτικής υπάρχουν διάφορα θέματα τα όποια όπως παρατήρησα διαβάζοντας τα ακολουθούν μια αφηγηματική διαδικασία ( κάθε άρθρο εμφανίζεται σαν συνέχεια του προηγούμενου εμπλουτισμένο με περισσότερες λεπτομέρειες). Η σειρά, πιθανόν να είναι κατασκευασμένη και τοποθετημένη ώστε να φαίνεται σαν συνεχόμενη ροή πληροφοριών με τέτοιο τρόπο ώστε η ανάγνωση να αποτελεί μια ομαλή διαδικασία μέσα από την οποία το ένα θέμα συνδέεται συνεκτικά με το άλλο ( ελληνική πολιτική- ευρωπαϊκή πολιτική-ο ρόλος του Ομπάμα κτλ.) Ωστόσο, στην αρχή αυτής της ενότητας προτείνονται προφανώς οι τρεις πιο σημαντικές ειδήσεις κατά τους συντάκτες της εφημερίδας όπου μπορεί να ανατρέξει το βιαστικό μάτι του αναγνώστη παραβλέποντας την αφηγηματική σειρά που ανέφερα. Αυτές σχετίζονται, με τη κόντρα της Ντόρας- Αλογοσκούφη που συνοδεύεται από μια φωτογραφία της κ. Μπακογιάννη στην οποία το πρόσωπο της φαίνεται προβληματισμένο και σκεφτικό ( πιθανά μια τυχαία φωτογραφία που επιλέχτηκε ώστε να ταιριάζει με τη λεζάντα που ενημερώνει για τη κόντρα), μία είδηση για τη μονή Βατοπεδίου με μία συνοδευόμενη εικόνα και τέλος μια λεζάντα που σχετίζεται με τη σχέση Παπανδρέου- Βενιζέλου. Οι συγκεκριμένες ειδήσεις θεωρήθηκαν πιο αξιόλογες να τοποθετηθούν στη κεφαλίδα της ενότητας της Πολιτικής κατά πρώτον, διότι θεωρώ σχετίζονται με ζητήματα της επικαιρότητας ( το ζήτημα του Βατοπεδίου είναι κάτι που τώρα τελευταία προκαλεί έντονες συζητήσεις και ενδιαφέρον) ενώ οι κόντρες και οι ζήλιες στη πολιτική Βενιζέλος- Παπανδρέου, Ντόρα- Αλογοσκούφη φαίνεται πως προσελκύουν το ελληνικό κοινό περισσότερο! Σε αυτό το σημείο θα συμφωνήσω με τον κ. Μοσχονά πως το μάτι του αναγνώστη μιας εφημερίδας χαρακτηρίζεται από επιλεκτικότητα ενώ είναι βιαστικό και συχνά χρησιμοποιεί τη τεχνική του ξεφυλλίσματος- με βάση λοιπόν αυτό, μια εφημερίδα οφείλει να κεντράρει τα πιο έντονα, πιπεράτα νέα της προκειμένου να τα δώσει έτοιμα στον αναγνώστη και στη ταχύτητα της ανάγνωσης του. Επίσης, όπως συνεχίζει στο άρθρο του τα ΜΜΕ αποτελούν ένα σώμα προϋποθέσεων όπου η ενημέρωση είναι ασαφής και η πληροφορία επιτυγχάνεται μέσα από τη κριτική ματιά του αναγνώστη καθώς ο ίδιος είναι ήδη ενημερωμένος για όσα συμβαίνουν γύρω του. Ο αναγνώστης δεν είναι άβουλο υποκείμενο αλλά επαναπροσδιορίζει αυτά που διαβάζει, με βάση τις γνώσεις του. Έτσι, τα ΜΜΕ δεν μας πληροφορούν αλλά επιλέγουν τι θα μας δείξουν,ενώ εμείς με τη σειρά μας το επανεξετάζουμε με βάση την ενημέρωση και τη γνώση που διαθέτουμε.

Γενικότερα, θα έλεγα ο λόγος που χρησιμοποιείται σε αυτή την ενότητα είναι αντικειμενικός και φαίνεται να στοχεύει σε μια συνολική θεώρηση της πολιτικής πραγματικότητας ενώ εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, δεν φαίνεται να αποσκοπεί προς κάποια ιδιαίτερη πολιτική κατεύθυνση ( μέσα στα άρθρα εκφράζεται η αδυναμία των δύο κυρίαρχων κομμάτων σε διάφορα ζητήματα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη υπεράσπιση μιας πλευράς για παράδειγμα). Στην ενότητα ΕΤ- ΑΠΟΨΕΙΣ θα έλεγα ότι ο λόγος φαίνεται να είναι πιο ελεύθερος καθώς διάφοροι δημοσιογράφοι εκθέτουν τις απόψεις τους για ζητήματα πολιτικής εστιάζοντας ο καθένας σε όποιο θέμα φαίνεται να τον προτιμάει περισσότερο. Σε αυτές τις σελίδες βρήκα περισσότερο ενδιαφέρον, καθώς ο λόγος μου φάνηκε λιγότερο στημένος ενώ μέσα από τα σκιτσάκια των πορτραίτων του εκάστοτε δημοσιογράφου που συνοδεύουν το αντίστοιχο άρθρο γίνεται αντιληπτό ότι εκφέρεται η ατομική άποψη του κάθε δημοσιογράφου προκαλώντας έντονα συναισθήματα μέσα από την αυθεντικότητα του λόγου του αλλά ταυτόχρονα, χωρίς να οδηγούν σε κάποιο φανατισμό.

Οι διαφημίσεις σε όλη την εφημερίδα είναι διάσπαρτες και αφορούν ποικίλα θέματα. 'Έχουμε για παράδειγμα διαφημίσεις αυτοκινήτων, διαφημίσεις τραπεζών, προιόντων αλυσίδας super- market διαφήμισης μπαλέτου κτλ. Οι διαφημίσεις, φαίνεται να χαλαρώνουν το βιαστικό μάτι του αναγνώστη που αναφέραμε αλλά αν κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά θα δούμε πως αρκετές από αυτές τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να καθοδηγήσουν συνειρμικά τον αναγνώστη. Έτσι, για παράδειγμα μια διαφήμιση για τη Τράπεζα Πειραιώς τοποθετείται δίπλα σε μια φυλλάδα που σχετίζεταi με την οικονομική κρίση της χώρας μας - με αυτόν τον τρόπο η συγκεκριμένη τράπεζα προτείνεται σαν διέξοδο στην κρίση μέσα από τη προσφορά που διαφημίζει. Επίσης, στις διαφημίσεις που σχετίζονται με την αγορά προϊόντων ( τρόφιμα, super market αλλά και στολίδια ikea) τονίζεται η προσιτή τιμή αγοράς που αντιπαραβάλλεται σε σχέση με τη δύσκολη οικονομική περίοδο που βιώνουμε. Βέβαια, είναι ευνόητο πως η διαφήμιση για το μπαλέτο θα περιλαμβανόταν στη στήλη των Τεχνών, ωστόσο επιλέχτηκε να διαφημιστεί το συγκεκριμένο καθώς ο ΕΤ είναι χορηγός επικοινωνίας.

Τέλος, θα αναφερθώ στη στήλη ΕΤ - ΚΟΣΜΟΣ όπου παρουσιάζεται ένα άρθρο σχετικά με την οικογένεια του νέου προέδρου της Αμερικής με τίτλο : " Η Μισέλ Ομπάμα επαναφέρει το glamour στο Λευκό Οίκο¨. Εδώ, η εφημερίδα φαίνεται να έχει περισσότερο ψυχαγωγικό τόνο- σχεδόν θα λέγαμε με μια κουτσομπολίστικη θα λέγαμε , καθώς η πολιτική συνδέεται με τη μόδα και περιλαμβάνεται μια ιστορική αναδρομή στις προηγούμενες κυρίες των τιμών και στην ενδυματολογικές τους προτιμήσεις. Κατά τον είναι μάταιο να θεωρούμε τον δημοσιογραφικό λόγο ως ξεχωριστό είδος καθώς αποτελεί γένος που χαρακτηρίζεται από ανεξερεύνητη ποικιλία και κατά τα λεγόμενα του κάθε είδος μπορεί να δημιουργείται από αυτό τον λόγο επιτελώντας μια διαφορετική αναπαραστατική λειτουργία. Έτσι, ο δημοσιογραφικός λόγος σε αυτό το άρθρο επεκτείνεται σε σφαίρα που αφορά θα λέγαμε ζητήματα μόδας και ψυχαγωγίας ξεφεύγοντας γιαλίγο από τη βαρύτητα της επιστημονικότητας και ορθότητας στοχεύοντας στη ψυχαγωγία του αναγνώστη- άλλωστε έχει προηγηθεί μια αντικειμενική θεώρηση της εκλογής του Ομπάμα στην ενότητα της Πολιτικής.

Συμπερασματικά. η ονομασία Ελεύθερος Τύπος μας παραπέμπει σε μια εφημερίδα χωρίς προκαταλήψεις, που έχει στόχο την αντικειμενική και ολιστικιή προσέγγιση των πραγμάτων. Ωστόσο, θα συμφωνήσω με τον κ. Μοσχονά καθώς το να πιστεύει κάποιος στην πληροφόρηση τωνΜΜΕ αποτελεί μύθο καθώς τις περισσότερες φορές οι εκάστοτε πληροφορίες σχετίζονται με τα συμφέροντα που πολλές φορές κρύβονται πίσω από τις εφημερίδες καθώς αυτές αποτελούν τη βιτρίνα τους Αυτό, μας θυμίζει τη σχολή της Φρανφούρτης όπου τα μέσα χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν συγκεκριμένα πολιτικα συμφέροντα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το άτομο κατέχει μια κριτική ματιά που βασίζεται σε μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ όσων που διαβάζει και όσων γνωρίζει, μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ πομπού ( εφημερίδα) και δέκτη ( καταναλωτή) που συμβάλλει στη μη κορνιτοποιησή του.

YouTube - Jose Cuervo Commercial!

YouTube - Jose Cuervo Commercial!: "AddedJose Cuervo Black: Glass on the Rocks
01:45 From: duncdigital
Views: 3,090"

YouTube - The Don Julio Story

YouTube - The Don Julio Story: "AddedTequila Don Julio a la méxicana
02:07 From: arteunporro
Views: 1,520"

Η τεκίλα και η παγκοσμιοποίηση της

H τεκίλα, ως εθνικό ποτό του Μεξικού χρησιμοποιήθηκε πρώτα από τους Αζτέκους ( φυλή Ινδιάνων) στις τελετουργίες τους καθώς θεωρούνταν ιερό ποτό. Οι Αζτέκοι θεωρούσαν πως το ποτό που παραγόταν από το φυτό αγαύη ( θυμίζει κάκτο αλλά ανήκει την οικογένεια των κρινοειδών)είχε τη δυνατότητα να ανεβάσει την ψυχική διάθεση και το χρησιμοποιούσαν κυρίως για θρησκευτικούς σκοπούς. Η τεκίλα, είναι βαθειά συνυφασμένη και συνδεδεμένη με την λαική μυθολογία και τη παράδοση του Μεξικού. Συγκεκριμένα, ο θάνατος του ταυρομάχου Ινφάντε ενός εθνικού συμβόλου του 20ου

αιώνα, θρηνήθηκε από τον λαό καταναλώνοντας τεράστιες ποσότητες τεκίλας- επρόκειτο για είδος τελετουργίας προς τιμή του νεκρού. Η τεκίλα, ως το ποτό "δυναμίτης" δεν αποτελεί απλά ένα καταναλωτικό προίον στην μεξικάνικη κοινωνία αλλά είναι ταυτόσημο με όλες τις πτυχές της ζωής στο Μεξικό. Έτσι, από γενιά σε γενιά οι άνθρωποι συγκεντρώνονται υπό τους ρυθμούς του μαριάκι ( παραδοσιακός μεξικάνικος χορός) καταναλώνοντας άφθονη ποσότητα ποτού ενώ συντροφεύει κάθε μορφή κοινωνικής πτυχής, όπως εορταστικές στιγμές, γάμοι και βαφτίσεις αλλά και πιο καθημερινές καταστάσεις, όπως συγκεντρώσεις φίλων κτλ.

Βεβαίως, η κατανάλωση του ποτού δεν περιορίστηκε στα έθνικά σύνορα του Μεξικού αλλά αποτελεί παγκόσμιο προίον κατανάλωσης -όλοι μας γνωρίζουμε τη πικάντικη γεύση αυτού του ποτού , την έντονα ανεβαστική διάθεση που μπορεί να μας προκαλέσει μέσα από τις εξόδους μας σε μπάρ ή και σε συναθροίσεις στο σπίτι με φίλους. Η τεκίλα μας ενδιαφέρει ως τοπικό στοιχείο που μεταβαίνει σε παγκόσμια πολιτισμική έκφρανση καθώς η έννοια της τοπικότητας συνομολογείται ρητά μέσω της νομοθεσίας, όπου σύμφωνα με αυτή - ποτό με " ονομασία προελεύσεως" , η τεκίλα πρέπει να παράγεται μόνο στα σύνορα του Μεξικού και επίσης να περιέχει τουλάχιστον 51% συμπηκνωμένα ζάκχαρα γαλάζιας αγαύης. Ιστορικά, η πρώτη άδεια για λειτουργία αποσταγματοποιείου πραγματοποιήθηκε στη πόλη Τεκίλα επί Ισπανικής βσιλείας στον Jose Cuervo. Από το 1920, υιοθετούνται πιο σύγχρονες μέθοδοι στην παράγωγη τεκίλας και αυτό έχει σαν συνέπεια την άνθιση της παραγωγής της. Στη δεκαετία του 1880, παρατηρείται μια παγκόσμια στροφή προς το γνήσιο το παραδοσιακό- αυτό μας θυμίζει το ιστορικό διάγραμμά της Μοχάμμαντι ως προς την επιρροή των Μ.Μ.Ε στον ΄Γ κόσμο, όπου οι χώρες του τρίτου κόσμου αναπτύσσουν τον δικό τους λόγο προβάλλοντας τις παραδοσιοακές αξίες χωρίς ωστόσο να ξεφεύγουν από τον πολιτισμικό ιμπεριαλισμό. Έτσι, η τεκίλα σαν καθαρό ανόθευτο προιόν - ακολουθώντας τις διεθνές συμβάσεις στην αγορά- παράγεται ως ανόθευτος χυμός γαλάζιας αγαύης. Το τελικό άνοιγμά της αγοράς της τεκίλας γίνεται το 1994- προβάλλονται τα τοπικά προιόντα και εκφράζεται η αυτοδυναμία του Μεξικού-, ενώ στα 300 χρόνια υπαρξης η βιομηχανία της τεκίλας έχει παρασκευάσει περίπου 600 διαφορετικές φίρμες.

Η τεκίλα, σαν ποτό καταναλώνεται παγκόσμια αλλά πολλές φορές η ποιότητα της ή ο τρόπος που πίνεται διαφοριοποιείται πολιτισμικά ανάλογα με το εκάστοτε περιβάλλον. Έτσι, για παράδειγμα παλιότερα στη διαδικασία κατασκευή της προσθέτονταν νερόμελο ώστε η γεύση της να είναι πιο γλυκειά και πιο προσιτή στους μη ιθαγενείς και κυρίως στους κατοίκους των γειτονικών Η.Π.Α. Επίσης, σχετικά με την κατανάλωση αυτού του ποτού η Ισπανία, σε σχέση με άλλες χώρες (Μεξικό, Η.Π.Α, Γερμανία) εμφανίζει μικρότερη ζήτηση και κατανάλωση αυτού του προιόντος και πιθανόν αυτό να σχετίζεται με διαφορές γαστρονομικής φύσεως μεταξύ Μεξικού και Ισπανίας, ανεξάρτητα της συνδεσής τους με μια κοινή πολιτισμική πορεία καθώς η η Ισπανία είχε συμβάλλει ιστορικά στη συνταγή της τεκίλας. Ακόμα συχνά, στις εξόδους η τεκίλα συνοδεύει σε σφηνάκι τη μπύρα ή τοποθετείται επιπρόσθετα στην μπύρα ( κυρίως στην Ισπανία) - πιθανά, αυτός ο τρόπος καταναλωσής της να συνδέεται με την κατανάλωση της μεξικάνικης μπύρα desperandos όπου περιέχεται τεκίλα στη διαδικασία κατασκευή της, σαν επιπρόσθετο αλκοόλ. Ακόμα, αν θυμηθούμε τα γουέστερν θα δούμε πως οι μοναχικοί ήρωες τους είχαν συντροφιά το συγκεκριμένο ποτό και πως μέσα απο το κιν/φικό αυτό είδος γνωστοποιήθηκε η υπαρξή του. Οι Αμερικανικές εταιρείες εμφιαλώνουν τεκίλες τοποθετώντας μέσα σκουλήκι για λόγους μάρκετινγκ- να πουλήσουν περισσότερο το προίον εντυπωσιάζοτας με αυτόν τον τρόπο. Στη μεξικανική παράδοση, αυτό το είδος εντυπωσιασμού φαίνεται να περισσεύει ενώ σε μια κουλτούρα του κέρδους παρατηρούμε πως εφαρμόζεται. Ακόμα, , η παγκοσμιοποιηση της τεκίλας έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που είναι ικανή να δημιουργήσει ανταγωνισμό σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς το Μεξικό ανησυχεί εξ'αιτίας του γεγονότος ότι η Κίνα πιθανόν να στραφεί στην αγορά κάνοντας χρήση ενός άλλου είδους κάκτου. Σαν αποτέλεσμα οι Μεξικανοί βουλευτές, ζητούν να ληφθούν μέτρα προκειμένου να κατοχυρώσουν την κερδοφόρα βιομηχανία της παραγωγής της τεκίλας.. Από αυτό το γεγονός καταλαβαίνουμε πως το προιόν επιδρά και σχετίζεται με τη παγκόσμια οικονομία.

Επίσης, στην δύση σαν παράγωγα της τεκίλας εμφανίζονται τα διάφορα κοκτείλς, που συχνά εκφράζουν πολυτέλεια -στο Scottsdale Princess ( πολυτελές θέρετρο),για παράδειγμα μπορεί κάποιος να απολάύσει μια Μαργαρίτα 24Κ- κοστίζει 50$ ενώ το ποτό γαρνίρεται με πραγματική χρυσόσκονη και φύλλα χρυσού! Η τεκίλα εδώ δεν είναι συνυφασμένη με όψεις της κοινωνικής, καθημερινής ζωής αλλά περισσότερο θα λέγαμε με την εικόνα της χλιδής, της επίδειξης και τη μανία της ανώφελης κατανάλωσης που είναι προνόμιο των λίγων. Επιπλέον, στο ελληνικό κοινό αλλά και γενικότερα, η έννοια της τεκίλας συνδέεται με τον εξωτισμό, τη ξεννοιασιά, τον ερωτισμό- πολλές φορές η προσέγγιση ερωτικού ενδιαφέροντος σε χώρους διασκεδάσεως επιτυγχάνεται μέσα από το κέρασμα αυτού του φλογερού ποτού! Στον Ελλάδικό χώρο, ανάλογο ποτό μπορεί να παρασκευαστεί από τον καρπό της Φραγκοσυκιάς ( ανήκει στη οικογένεια των κακτοειδών)- έτσι σαν αποτέλεσμα έχουμε μια ελληνική τεκίλα εμπλουτισμένη με τα αρώματα της ελληνικής φύσης Η τεκίλα λοιπόν σαν τοπικό παραδοσιακό, εθνικό ποτό έδωσε το έναυσμα για να δημιουργηθούν παρόμοια ποτά παγκόσμια. ( βέβαια, στην περίπτωση της Κίνας που είναι πιο δυνατή οικονομία από την ελλήνικη είναι λογικό να υπήρχε περισσότερος ανταγωνισμός και αναστάτωση καθώς θα κινδύνευε η οικονομία του Μεξικού).

Θα αναφερθώ στο αποστακτήριο Don Julio που δημιουργήθηκε από τον ίδιο το 1942. Οι υπερσύγχονες εγκαταστάσεις διατηρούν ταυτόχρονα μια ατμόσφαιρα ζεστασιάς όπου εμφανίζεται η ανάγκη να δημιουργηθεί μια τεκίλα που να εξελίσεται από τη μια μεριά αλλά και ταυτόχρονα να διατηρεί τη παράδοση από την άλλη- να διατηρηθεί δηλαδή ο χαρακτήρας του τοπικού προιόντος και η χειροποίητη κατασκευή του, αλλά να συγκαταλέγεται ταυτόχρονα στα super premium προίοντα που απαιτεί η παγκοσμιοποίηση. Η τεκίλα του Don Julio κατάναλώνεται σε όλες τις γωνίες της γής, από τα μπάρ του Σαν Φραντίσκο, Μπουένος Αίρες, Λονδίνου ως το Τόκιο και την Αθήνα δικαιολογώντας τη παγκόσμια κατανάλωση αλλά και τη πολιτισμική ταύτιση της κοινής γεύσης και διασκέδασης. Στη διαφήμιση για τη τεκίλα Don Julio, παρουσιάζονται διαδοχικά δύο διαφορετικές καταστάσεις. Από τη μια η διαδικασία παραγωγής ως έμπνευση ενός ατόμου και από την άλλη η διαδικασία κατανάλωσης από το σύνολο , τον κόσμο στα μπάρ που μπορούν να βρίσκονται σε οποιοδήποτε τόπο. Η διαδικασία κατασκευής του μπουκαλιού είναι χειροποίητη- γεγονός που δηλώνει τον παραδοσιακό τρόπο κατασκευής και παραπέμπει στο συναίσθημα της παλιάς αγροτικής μορφής της κοινωνίας. Έτσι λοιπόν, από τη μια μεριά έχουμε την τοπική εικόνα , τον αγρό και τον τρόπο παραγωγής και από την άλλη την εικόνα του παγκόσμιου όπως προβάλλεται μέσα από τη κίνηση, την διασκέδαση . Η ενάλλαγη της ταχύτητας σε κάποιο σημείο του βίντεο πιθανά να συμβολίζει τη ταχύτητα της παγκοσμιοποίησης σε αντίθεση με την ηρεμία του τόπου παρασκευής της τεκίλας. Ακόμη, οι λεζάντες μας ενημερώνουν για τη διασκέδαση των ατόμων και μας καθοδηγούν συνειρμικά στο συμπέρασμα πως με τη κατανάλωση αυτού του ποτού οι άνθρωποι γνωρίζονται, έρχονται πιο κοντά και άρα οι σχέσεις τους γίνονται πιο οικείες.

Στην επόμενη διαφήμιση, το προιόν της τεκίλας φιλτράρεται θα λέγαμε από τον Αμερικανικό τρόπο ζωής. Η καταναλωσή του συνοδεύεται απαραίτητα με το κατεξοχήν αμερικάνικο προιόν-τη cola.Έτσι, δεν εμφανίζεται ανόθευτο αλλά αντίθετα προβάλεται η άνεση και το σεξ-απίλ μλέσα από τη σύνθεση της μαύρης τεκίλας και της cola. Ακόμα, η εικόνα της όμορφης ξανθιάς κοπέλας χρησιμοποιείται ώστε να προβληθεί το προίον- συνειρμικά, εάν πίνεις αυτό το ποτό θα έχεις δίπλα σου όμορφες γυναίκες...

Η διαφήμιση τέλος, αποτελεί βάσικο μηχανισμό αναγνωρισιμότητας και κυκλοφορίας ενός προίοντος καθώς απευθύνεται άμεσα στον καταταλωτή. Συμπερασματικά, με βάση τη σχολή του Μπέρμινγκχαμ η σχέση παραγωγού- καταναλωτή είναι αμφίδρομη και η μελέτη της συμπεριφοράς του καταναλωτή , η οποία είναι ενεργή και μπορεί να φέρει αντίσταση στη προβολή του εκάστοτε παραγόμενου προιόντος, αποτελεί κομβικό σημείο μελέτης προκειμένου να εξάγουμε σωστά συμπεράσματα.

Τα site που άντλησα πληροφορίες σχετικά με το θέμα που ανέπτυξα είναι τα εξής:

http://www.imerisia.gr/, http://www.world.gr/, http://tovima.dolnet.gr/, http://www.e-tipos.com/, http://www.agronews.gr/, http://portal.kathimerini.gr/.

Μ.Μ.Ε και Πόλεμος- Αξιολόγηση

Το βασικό θέμα της παρουσίασης το επιλέξαμε ομαδικά μετά από διάφορες προτάσεις που είχαμε. Προσωπικά, θεώρησα και επέμεινα να σχολιάσουμε τον πόλεμο Η.Π.Α -ΙΡΆΚ το 1990, διότι θεωρώ πως τοποθετείται χρονικά σχεδόν πρόσφατα και για αυτό τον λόγο οι πληροφορίες ( άρθρα, εφημερίδες, βίντεο) που θα έβρισκαν οι συμφοιτητές μου θα ήταν σχετικά εύκολα προσβάσιμες. Επίσης, το γεγονός ότι υπήρξε ζωντανή αναμετάδοση του πολέμου σηματοδοτεί την σημαντικότητα του συγκεκριμένου πολέμου καθώς και τις διάφορες πολιτικές επιδιώξεις μέσα από αυτή την αναμετάδοση.

Όσον, αφορά, τις ερωτήσεις που έθεσα προσπάθησα να καλύψω με βάση αυτές τον πόλεμο από όλες τις οπτικές γωνίες ( των συμμάχων πχ, Άγγλων, των Αμερικανών και των Ιρακινών) ώστε να μην υπήρχε μονομερής περιγραφή μέσα από μια μόνο τηλεοπτική αναμετάδοση. Ακόμα, σχετικά με τις απώλειες του κειμένου , θέλησα να εμβαθύνουμε και σε μια πιο κοινωνική διάσταση του θέματος.

Οι περισσότεροι απάντησαν έγκυρα τη Δευτέρα βράδυ με εξαίρεση μιας απάντησης που έλαβα σήμερα και μίας άλλης που δεν απαντήθηκε καθόλου. Αυτό, είναι αρκετά ανακουφιστικό σε αντίθεση με τις άλλες κοπέλες της ομάδας μου όπου πολλές ερωτήσεις τους, δεν απαντήθηκαν. ΄Όσον αφορά το περιεχόμενο των απαντήσεων θα έλεγα ότι σε γενικό πλαίσιο ήταν ικανοποιητικές ωστόσο θα περίμενα περισσότερη σαφήνεια με αναφορά σε συγκεκριμένα παραδείγματα πχ. CNN, BBC αλλά και άρθρα από εφημερίδες. Ωστόσο, υπήρχαν και κάποιοι οι οποίοι ήταν εκτός θέματος πχ. έμφαση στην ιστορία του πολέμου και όχι τόσο στην απεικόνιση του από τα Μ.Μ.Ε.

Από τη μεριά μου, θεωρώ πως οι ερωτήσεις ήταν μεν κατατοπιστικές αλλά λόγω πίεσης χρόνου ( έπρεπε να συντονιστούμε σαν ομάδα πολύ γρήγορα γιατί θα λείπαμε λόγω τετραημέρου) ίσως δεν ήταν τόσο διευκρινιστικές και πιθανόν κάποιοI να χρειάζονταν πιο λεπτομερή κατεύθυνση για το που να ψάξουν. Πάντως, πιστεύω ότι χρειάζεται μια γενική κατεύθυνση και έπειτα να εστιάσει ο καθένας που τον ενδιαφέρει περισσότερο. Βέβαια, λόγω της βιασύνης μου δεν έγινε ο σχολιασμός ταινίας από έναν συμφοιτητή μου καθώς στην ερώτηση που του επισήμανα, δεν του ανέφερα τον σχολιασμό της ταινίας αλλά του ζήτησα να επικεντρωθεί στις διαφορές των δύο πολέμων. Βέβαια, ο σχολιασμός θεωρώ πως ήταν αυτονόητο να γίνει ωστόσο καταλαβαίνω πως έπρεπε να επισημανθεί. Συγγνώμη!

Τέλος, η εμπειρία μου από αυτή την άσκηση θα έλεγα ότι ήταν αρκετά χαοτική, αγχωτική και κουραστική! Αλλά δεν πειράζει- για όλα υπάρχει πρώτη φορά!

Νομικό καθεστώς της ιδιωτικής τηλεόρασης και ο ρόλος του έθνους σε αυτό.

Στα συγκεκριμένα άρθρα της εφημερίδας, διατυπώνεται ρητά το νομικό πλαίσιο ίδρυσης και χορήγησης άδειας λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών. Το πλαίσιο αυτό καθορίζεται από το κράτος, εξυπηρετώντας με αυτόν τον τρόπο τα συμφέροντα του (οικονομικά, εδραίωση της εθνικής συνείδησης). Έτσι, η ΕΡΤ και ο ΟΤΕ ( η εφημερίδα αναφέρεται το '95 πριν την ιδιωτικοποίηση του) είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία ιδιωτικών καναλιών και οι κύριοι φορείς που χορηγούν άδεια λειτουργίας των νέων καναλιών. Από αυτό γίνεται κατανοητό το οικονομικό όφελος του κράτους, καθώς έχει την αποκλειστική κυριότητα συνάπτοντας συμβάσεις με ιδιωτικούς φορείς. Στην περίπτωση της καλωδιακής τηλεόρασης ( ΝΟVA), το κέρδος είναι μεγαλύτερο με την ύπαρξη του κωδικοποιητή της ιδιωτικής εταιρείας. Επίσης, H ΕΡΤ έχει το αποκλειστικό προνόμιο να δίνει σήμα στα ιδιωτικά κανάλια και αυτό καθορίζεται βάση του εκάστοτε οργανωτικού κριτηρίου που πληρεί το κάθε ιδιωτικό κανάλι.

Στη συνέχεια αναφέρονται οικονομικές διατάξεις σε σχέση με τις μετοχές ανώνυμων εταιρειών που υποβάλλονται για τη χορήγηση άδειας των τηλεοπτικών σταθμών. Με βάση αυτές τις διατάξεις, η συμμετοχή ξένου κεφαλαίου ( εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης) δεν μπορεί να υπερβαίνει το 25% του συνολικού μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας. Σε αυτό το σημείο, φαίνεται ο οικονομικός φραγμός που θέτει το κράτος ώστε να εξασφαλίζει την κυριότητα του με τον άμεσο έλεγχο των άλλων κεφαλαίων αλλά επίσης θεωρώ, πως αυτή η διάταξη συνδέεται άμεσα με την έννοια της αλλότητας του ξένου και έχει τις ρίζες της στην εδραίωση του έθνους-κράτους και του καπιταλισμού από τον 19ο αιώνα. Έτσι, τονίζεται ο ξένος ως προς την ενότητα της Ευρώπης- μια ενότητα που έχει εδραιωθεί σε ένα καπιταλιστικό σύστημα και βάση αυτού του οικονομικού μοντέλου, ορίζεται η έννοια της αλλότητας.

Επίσης, ένας άλλος άλλος οικονομικός φραγμός που διαφυλάσσει το δημόσιο-οικονομικό συμφέρον είναι μια άλλη διάταξη σύμφωνα με την οποία η επιχειρηματική συμμετοχή ατόμων επιτρέπεται σε ένα μέσο μαζικής ενημέρωσης και όχι σε περισσότερα. Συγκεκριμένα, αναφέρεται και σε συγγενείς ατόμων που ήδη στελεχώνουν μια ιδιωτική εταιρεία. Για άλλη μια φορά εμφανίζεται η κρατική κυριαρχία η οποία έχει την αποκλειστική οικονομική εποπτεία εδραιώνοντας εξατομικευμένες οικονομικές κινήσεις. Αυτό μας θυμίζει την έννοια του πολίτη- την εξατομικευμένη λογική δράσης που αναδύθηκε μέσα από τη λογική των εθνών - κρατών.

Το κράτος γενικότερα είναι ο γενικός επόπτης ,( μέσω της ΕΡΤ και του ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου) για διάφορα θέματα οικονομικής ή επιχειρηματικής φύσης (αλλαγή μετοχών, ιδιοκτησιακό καθεστώς) αλλά και για ζητήματα που αφορούν το ήθος των διαφόρων εκπομπών Αυτή, η εποπτεία επιτυγχάνεται μέσα από τον τακτικό έλεγχο , ο οποίος συχνά επιβαρύνει τους ίδιους τους σταθμούς δίνοντας για άλλη μια φορά κέρδος στο κράτος.

Η χορήγηση άδειας για την συχνότητα των σταθμών , ρυθμίζονται από τον υπουργό Τύπου και Μ.Μ.Ε. σε συνάρτηση με το Εθνικό συμβούλιο ραδιοτηλεόρασης με τέτοιο τρόπο ώστε να περιλαμβάνουν όλη την ελληνική επικράτεια - 40% των συχνοτήτων σε τοπική και περιφερειακή εμβέλεια. Κατά τον Habermas, η τηλεόραση αποτελεί μια μορφή διαμεσολαβημένης οιονείς αλληλόδρασης- ένα μιντιακό προίον που μπορεί να προκαλέσει, να υποκινήσει μια μάζα. Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πόσο σημαντικό είναι για το κράτος οι πληροφορίες που ελέγχονται από αυτό να φτάνουν σε όλη την επικράτεια. Βεβαίως, πολλές φορές η μάζα υποκινείται μέσα από θετικά μηνύματα ,άλλοτε ωστόσο χειραγωγείται μέσα από διαστρεβλωμένα θέματα από τις εκάστοτε πολιτικές και κρατικές επιδιώξεις.

Στο τρίτο άρθρο, περιλαμβάνονται νόμοι σχετικά με το περιεχόμενο της διαφήμισης( να μην είναι συγκαλυμμένη, να μη θίγει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια,κτλ). Βέβαια, στην πραγματικότητα η σημερινή διαφήμιση καθώς και ολόκληρες καριέρες διαφημιστών, βασίζονται στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου υποσυνειδήτου μέσω διαφόρων συνειρμών. (πχ. διαφημίσεις coca-cola) . Ακόμα, ο χρόνος μετάδοσης της διαφήμισης ορίζεται διαφορετικά ανάλογα με τα προγράμματα που προβάλλονται. Έτσι, στις ταινίες επιτρέπονται, κάθε 45' ενώ στην προβολή θρησκευτικών τελετών απαγορεύονται. Στην πραγματικότητα, πολλές φορές σε έργα μεγάλης ακροαματικότητας οι διαφημίσεις είναι σίγουρα πιο συχνές - ίσως προβάλλονται προϊόντα γιο αγορά εξ' αιτίας του μεγάλου αριθμού παρακολούθησης της ταινίας. Ο κανονισμός σχετικά με την απαγόρευση της διαφήμισης στις θρησκευτικές τελετές, ίσως συνδέεται με την ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας και της συνοχής του έθνους μέσα από τη θρησκεία. Η ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας εδραιώνεται επίσης μέσα από την διάταξη που αφορά την προβολή της ελληνικής γλώσσας ( συγκεκριμένος χρόνος που πρέπει να χρησιμοποιείται.)

Συμπερασματικά , θα μπορούσαμε να πούμε πως τα τρία άρθρα φαίνεται να εκφράζουν την αντικειμενικότητα, την ορθότητα των ιδιωτικών καναλιών αλλά μάλλον κρίνοντας με βάση τη σημερινή πραγματικότητα, εκφράζουν τον τρόπο που θα έπρεπε- και όχι, τον τρόπο που λειτουργούν. Βέβαια, υπάρχουν κάποιες γενικές αρχές που τηρούνται, αλλά συχνά εμπειρικά ως τηλεθεάτρια ιδιωτικών καναλιών παρατηρώ να προβάλλονται ακριβώς τα αντίθετα από το περιεχόμενο των άρθρων. Έτσι , συχνά υπάρχει αθέμιτη δημοσιογραφία με στόχο την παραπλάνηση δεδομένων και του κοινού πχ. το γνωστό ροζ dvd, όπου κάθε κανάλι εξέφραζε διαφορετική ερμηνεία ανάλογα με τα συμφέροντά του. Ακόμη, η πολιτική πολυφωνία συχνά περιθωριοποιείται και επικεντρώνεται στα κυρίαρχα κόμματα για λόγους εδραίωσης της εξουσίας τους ενώ συχνά τα δελτία παρουσιάζονται δραματοποιημένα δημιουργώντας μια ηδονοβλεπτική ιδιότητα του θεατή, που θυμίζει την θέαση ταινιών τρόμου. ( όλοι θυμόμαστε την τραγωδία γύρω από τον χαμό του μικρού Άλεξ και την τραγελαφική αντιμετώπιση των ιδιωτικών καναλιών). Τέλος, πιστεύω πως το μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού κοινού βλέπει τα ιδιωτικά κανάλια και αυτό προσδίδει κέρδος στο κράτος ( συμβάσεις της Ε.Ρ.Τ). Συνεπώς, , τα κρατικά κανάλια διατηρούν θα λέγαμε την ποιότητας τους, καθορίζουν τυπικά μέσω ελέγχου την ποιότητα των ιδιωτικών καναλιών αλλά στην πραγματικότητα, ενώπιον του κέρδους αδιαφορούν για την ολοένα αυξανόμενη παραγωγή "τηλεοπτικών σκουπιδιών" της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Τετάρτη, 15 Οκτώβριος 2008
Σχολιασμός ως προς τη μεθοδολογία του μιντιακού αντικειμένου ( sex and the city)
Θεωρώ, πως σαφέστατα η ανάλυση της συναδέλφου μου υπήρξε κειμενική καθώς επικεντρώνεται γύρω από το περιεχόμενο της επιτυχημένης αυτής σειράς. Έτσι, η ανάλυση αφορά τέσσερις ανύπανδρες γυναίκες και τη συναισθηματική τους ζωή σε μια πόλη της "ταχύτητας", όπως αυτή της Ν. Υόρκης.
Ως, προς την ερμηνευτική ανάλυση νομίζω πως μπερδεύει το μεθοδολογικό της εργαλείο με εκείνο της συγκριτικής ανάλυσης καθώς αναφέρεται σε ομάδες διαφορετικών φύλων, κοινωνικών ομάδων- θέματα που σχετίζονται με τη τελευταία μεθοδολογία. Πιστεύω, θα έπρεπε να εκφέρει την προσωπική της ερμηνεία σχετικά με το πως αντιλαμβάνεται τη σειρά και έπειτα να συγκρίνει τους διαφορετικούς τρόπους αντίληψης διαφορετικών κοινών ( με κριτήριά εμφύλα, ηλικιακά κτλ.)
Επίσης. όσον αφορά το συγκεκριμένο μιντιακό προϊόν πιστεύω πως θα ήταν πολύ σημαντικό να εξεταστεί μέσα από την εθνογραφία της επικοινωνιακής παραγωγής. Πιο συγκεκριμένα, πιστεύω κρύβεται μια κυρίαρχη δομή πίσω από αυτή τη σειρά όπου εξαίρει την ιδέα της κατανάλωσης προϊόντων, (η δυνατότητα που έχει κάποιος να καταναλώνει θεωρώ πως συνδέεται με την ευτυχία του σε αυτή τη σειρά). Η ιδέα της ανεξαρτησίας, του καπιταλιστικού συστήματος και της αυτοδύναμης γυναίκας που μπορεί να έχει ότι θέλει ( χρήματα, δόξα, άνδρες) ναι μεν εκφράζει μια ιδέα της γυναικείας ισοτιμίας που είναι απαραίτητη αλλά θεωρώ πως κρύβει και κάποια νοήματα που εφιστούν τη προσοχή μας. ( αν καταναλώνεις εφ' όσον έχεις μια καλή ανεξάρτητη δουλειά για παράδειγμα, είσαι ευτυχισμένος).
Τέλος, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε αυτό το προϊόν με βάση τη συγκριτική μέθοδο. Θεωρώ λοιπόν πως τα νοήματα προσεγγίζονται διαφορετικά στην αμερικανική κουλτούρα και σε άλλες πχ. την ελληνική. Στην αμερικανική κουλτούρα, δίνεται ένα πρότυπο το οποίο ανέφερα παραπάνω, αυτό της όμορφης, σεξουαλικής και έξυπνης γυναίκας που μπορεί να αποκτήσει ότι θέλει. Βέβαια, στην ελληνική κουλτούρα οπού θα έλεγα είναι πιο παραδοσιακή κοινωνία συχνά οι σχέσεις των πρωταγωνιστών παρουσιάζονται ξένες, ίσως και ακατάλληλες. Βέβαια, πρέπει να προσθέσω εδώ πως σημαντικός παράγοντας αποτελεί η ηλικία- καθώς η νέα γενιά μπορεί να δεχτεί πιο εύκολα τα νοήματα της σειράς σε σχέση με τη παλαιότερη.
Αναρτήθηκε από vera στις 4:09 πμ 0 σχόλια
Τρίτη, 14 Οκτώβριος 2008
Μεθοδολογία του μιντιακού προιόντος(ψηφιακή φωτογραφία)
Η μεθοδολογία που χρησιμοποίησα στην ανάλυση της ψηφιακής φωτογραφίας θεωρώ πως ήταν ένας συνδυασμός κειμενικής, ερμηνευτικής και συγκριτικής ανάλυσης. Η ανάλυση μου είναι κειμενική διότι η ίδια η ψηφιακή φωτογραφία αποτέλεσε αντικείμενό της- ( η φωτογραφία μας πληροφορεί για τα πρόσωπα που απεικονίζονται καθώς και τον εξωτερικό χώρο που βρίσκονται). Ωστόσο, μέσα από την ερμηνευτική μου προσέγγιση κατέστησα ρητή την άποψή μου πως η φωτογραφία δεν τραβήχτηκε τυχαία, αλλά ο φωτογράφος περίμενε τη κατάλληλη στιγμή να τη τραβήξει χωρίς να αφήσω το πιθανό ενδεχόμενο να υπάρχουν εναλλακτικές οπτικές σχετικά με τη στιγμή αποτύπωσης της φωτογραφίας. Έτσι, κατάφερα να συνδυάσω την ερμηνευτική με την κειμενική ανάλυση χωρίς να αφήνω κάποιο περιθώριο σχετικά με την απορία για το αν η φωτογραφία είναι ή όχι στημένη ( κάνω ρητή τη γνώμη μου πως τραβήχτηκε από τον φωτογράφο την κατάλληλη στιγμή και μου φαίνεται κάπως αυθόρμητη) αλλά ταυτόχρονα, καθιστώ κατανοητό πως αυτή είναι η δική μου προσωπική άποψη, χωρίς να είναι απόλυτη. Στην ερμηνευτική μου ανάλυση, περιέχεται επίσης η ερμηνεία των κωδίκων του προϊόντος είτε αυτοί είναι ενδυματολογικοί είτε νοηματικοί. Για παράδειγμα, ερμηνεύω το φόρεμα σαν στοιχείο που δείχνει την επισημότητα της στιγμής που τραβήχτηκε η φωτογραφία ή τον κώδικα της γλώσσας του σώματος που μου δείχνει μέσα από την αναπαράσταση του ( εγγύτητα των δύο σωμάτων), τον ερωτισμό του ζεύγους. Επίσης, η ύπαρξη της λεζάντας στη φωτογραφία καθοδηγεί την ερμηνευτική μου ανάλυση προς την απόδοση ενός κυρίαρχου νοήματος- τον γάμο του ζεύγους που συνεπάγεται την έλξη, την επισημότητα και όλους τους κώδικες που προαναφέραμε. Ακόμα, η ερμηνευτική προσέγγιση συνίσταται στο γεγονός, ότι βιώνω την εικόνα που βλέπω και τη ταυτίζω με μια ερωτική στιγμή, μέσα από τη δική μου προσωπική εμπειρία για το πως είναι αυτές οι στιγμές ( συνεπώς, ερμηνεύω με βάση την εμπειρία μου- εμπειρικά γνωρίζω πως νοιώθω ερωτευμένη και τοποθετώ το συναίσθημα που γνωρίζω, στην εικόνα που βλέπω).Επίσης, θεωρώ πως η προσέγγισή μου περιλαμβάνει και τη συγκριτική ανάλυση καθώς αναφέρομαι σε διαφορετικές κουλτούρες και στο πως θα αντιλαμβανόντουσαν το ψηφιακό αυτό προϊόν. 'Έτσι, οι γνωστικοί πόροι του ελληνικού κοινού ( γνωρίζουν τα πρόσωπα της φωτογραφίας), είναι σαφέστατα μεγαλύτεροι από άλλα κοινά και αυτό συνεπάγεται πως και η νοηματοδότηση της φωτογραφίας είναι διαφορετική. Βέβαια, μιλάω γενικά για άλλα κοινά ενώ θα μπορούσα να εστιάσω σε μία συγκεκριμένη κουλτούρα και να την συγκρίνω ως προς την ελληνική για να ήμουν κάπως πιο συγκεκριμένη. Τότε, η συγκριτική μου προσέγγιση, θα ήταν πιο έγκυρη και τα πιο αποτελέσματα της σαφή και συγκεκριμένα. Ακόμα, αν ανέλυα τη φωτογραφία με βάση την εθνογραφία της επικοινωνιακής κατανάλωσης θα επικεντρωνόμουν στον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό κοινό ερμηνεύει το συγκεκριμένο μιντιακό προϊόν καθώς το καταναλώνει. 'Έτσι, ίσως θα συμπεριλάμβανα τα διάφορα "κουτσομπολιά" που θα ενεργοποιούσε η δημοσίευση της φωτογραφίας αλλά και γενικότερα σχόλια που θα αφορούσαν τα γνωστά πρόσωπα , τα οποία θα προέρχονταν από το συγκεκριμένο κοινό και σαν αποτέλεσμα, ανάλογα με τη περισσότερη έμφαση ως προς τη νοηματοδότησητης φωτογραφίας που θα έδινε το κοινό θα αντιλαμβανόμουν και τη ταυτότητα του. ( τον τρόπο με τον οποίο νοηματοδοτεί και σκέφτεται).Επιπλέον, αν χρησιμοποιούσα την εθνογραφία της επικοινωνιακής παραγωγής θα εστίαζα στον τρόπο παραγωγής του μιντιακού προϊόντος. Σαν αποτέλεσμα, θα προσέγγιζα τη φωτογραφία βάση του τρόπου της παραγωγής της. Για παράδειγμα, δημοσιεύτηκε σε μια εφημερίδα και όχι σε ενα κουτσομπολίστικο περιοδικό και άρα, ισοδυναμεί με τα επίκαιρα νέα που αφορούν άμεσα κάθε πολίτη όπως και τα άλλα γεγονότα. Επίσης, είναι ενδιαφέρον να δούμε τη δομή εξουσίας που μπορεί να υπάρχει σε αυτή την εφημερίδα - πιθανόν να διαφήμισαν το ζευγάρι σκόπιμα για δικούς τους λανθάνοντες λόγους ( αύξηση των κερδών τους, μεγαλύτερη ακροαματικότητα σε κάποιο κανάλι που σχετίζεται με τα πρόσωπα της φωτογραφίας). Συμπερασματικά, για κάποιους συγκεκριμένους λόγους πρόβαλλαν στο εξώφυλλο τη συγκεκριμένη φωτογραφία και όχι κάποιο άλλο σημαντικό και επίκαιρο γεγονός. Τέλος, θεωρώ πως η ανάλυση ενός μιντιακού προϊόντος πρέπει να είναι ολιστική- να περιλαμβάνει τον συνδυασμό όλων των παραπάνω μεθόδων όπου αυτό είναι δυνατό. Μέσα από αυτή την ολιστική προσέγγιση μπορούμε έτσι να καλύψουμε περισσότερα κενά και τα αποτελέσματά μας να είναι πιο έγκυρα και μεθοδικά.
Αναρτήθηκε από vera στις 11:26 πμ 1 σχόλια
Κυριακή, 12 Οκτώβριος 2008
Mead και Φωτογραφίες στο Μπαλί
Στο κείμενο θα μπορούσαμε να πούμε πως οι φωτογραφίες είναι συμπληρωματικές και μας βοηθούν να προσεγγίσουμε το νόημα του, αν και το ίδιο το κείμενο είναι αρκετά επεξηγηματικό και χωρίς αυτές. Ωστόσο, θα έλεγα πως η ύπαρξη τους μας δίνει έναν καλύτερο προσανατολισμό, σε συνάρτηση με το περιεχόμενο του κειμένου. Η φωτογραφική εθνογραφία των Mead και Bateson, είχε σαν στόχο να δείξει τη διαμόρφωση της Μπαλινέζικης κουλτούρας ( εστίασε στην αλληλεπίδραση των σχέσεων παιδιού και γονιού, στις τελετουργίες και στον τρόπο εκπαίδευσης των παιδιών μέσα από πρακτικές του σώματος).Η πρώτη εικόνα ( όπου το μωρό φωλιάζει στην αγκαλιά της γυναίκας) μοιάζει να είναι συμπληρωματική ως προς το κείμενο καθώς συνδέεται με τις πληροφορίες που μας δίνει σχετικά με το αντικείμενο της έρευνας του ζεύγους, δηλαδή στην αμφίδρομη σχέση γονιού και παιδιού. Ωστόσο, συναντάμε τη ίδια εικόνα πιο κάτω στο κείμενο όπου καταλαβαίνουμε ακριβώς το νόημα της,- το μωρό κρύβεται στην αγκαλιά της μητέρας και αισθάνεται φόβο προς την Mead. Αυτό, το καταλαβαίνουμε σε συνάρτηση με το κείμενο που μας τοποθετεί σε μια κουλτούρα όπου υπήρχε γενικότερος φόβος προς το ξένο. Έτσι, η εικόνα νοηματοδοτείται αποκλειστικά με το κείμενο, καθώς χωρίς αυτό μπορεί να αποδέχεται διαφορετικές ερμηνείες. Επίσης, οι φωτογραφίες που αφορούν την άδεια της Mead καθώς και την σημείωση της που περιγράφει τη θεραπευτική της ιδιότητα αν δεν τοποθετηθούν σύμφωνα με το κείμενο φαίνονται θα λέγαμε σαν ασυναρτησίες, όπου είναι δύσκολο να αντιληφθούμε τι σημαίνουν ακριβώς. Τέλος, η Mead χρησιμοποίησε αρκετό φωτογραφικό υλικό- περισσότερο από όσο είχε σχεδιάσει και αυτό δείχνει την εμπιστοσύνη της θα λέγαμε στο μέσο ( ότι η φωτογραφία αποτελεί πειστήριο της πραγματικότητας). Η φωτογραφία λοιπόν, χρησιμοποιείται ως απόδειξη για την επιστημονική εγκυρότητα της δουλειάς της. Βέβαια, όπως βλέπουμε από το κείμενο, η φωτογραφία για την Mead, δεν συνδέεται μόνο με την επιστημονική εγκυρότητα αλλά και με βαθιά προσωπικά συναισθήματα ( φωτογραφία που η ίδια χρησιμοποιούσε ως ευχετήρια κάρτα). Ωστόσο, η Mead θεώρησε πως η φωτογραφία αναπαριστά πιστά τη πραγματικότητα ξεχνώντας πως το μέσο αποτελεί μια κατασκευή της και όχι ακριβή αναπαράσταση της.
Αναρτήθηκε από vera στις 11:30 πμ 0 σχόλια
Τρίτη, 7 Οκτώβριος 2008
Αναπαράσταση και λαϊκή κουλτούρα
Στο άρθρο αυτό η Γκέρατι αναφέρεται σε αναπαραστάσεις των ΜΜΕ καθώς και στη συνεχή διαδικασία που περιλαμβάνει τη διαμεσολάβηση του νοήματος όπως προκύπτει μεταξύ της σχέσης πομπού (φωτογραφία, εκπομπή) και δέκτη ( παρατηρητή). Οι αναπαραστάσεις αυτές εξετάζονται με βάση τη σημειωτική- δηλαδή με βάση τη θεώρηση πως το νόημα δεν μπορεί να μεταδίδεται μέσω εικόνων πιστής αντανάκλασης και άρα, το μέσο δεν μπορεί να αποτελέσει έναν καθρέφτη αναπαράστασης της κοινωνικής πραγματικότητας. Έτσι, το νόημα μιας φωτογραφίας δεν συντίθεται μόνο από τον φωτογράφο αλλά και από συμβάσεις χρωματικές .Με τον ίδιο τρόπο, το περιεχόμενο τίτλων των εφημερίδων σχετίζεται με εσωτερικές συμβάσεις του τύπου και δεν είναι απόρροια της εξωτερικής πραγματικότητας.
Συνεχίζοντας, σχετικά με την φωτογραφία το νόημα της συγκροτείται μέσα από τη πολιτισμική γνώση αυτών που τη βλέπουν καθώς και μέσα από συνειρμούς, οι οποίοι μπορούν συχνά να καθοδηγηθούν με μια λεζάντα και να δημιουργήσουν μέσα από μια αφηγηματική διαδικασία συγκεκριμένους σκοπούς. Η φωτογραφία, κατανοείται μέσα από την αλληλεπίδραση των στοιχείων της εικόνας και τους λόγους της κοινωνικής δομής ενώ μια εικόνα συνδέεται με το ιδεολογικό μόρφωμα της εκάστοτε κοινωνίας που τη παράγει.
Στη συνέχεια, εξετάζει ένα είδος τηλεοπτικής ψυχαγωγίας, τη σαπουνόπερα καθώς και τον τρόπο που αναπαρίσταται το γυναικείο φύλο σε αυτή. Στη σαπουνόπερα αναγνωρίζεται η γυναικεία ιδιωτική σφαίρα ( οικογένεια, ανατροφή παιδιών) και μέσα από αυτή οι γυναίκες συνειδητοποιούν την κοινωνική ταυτότητα τους και αντιστέκονται σε άλλους καταπιεστικούς τρόπους αναπαράστασης. Η σαπουνόπερα, ως προ ιόν της λαϊκής κουλτούρας υποστηρίζει τη γυναικεία αντίσταση ενάντια στην ανδρική κυριαρχία και η σημασία της αναπαράστασης έγκειται κυρίως στο κοινό.
Στο τελευταίο είδος, αναφέρεται στα δραματοποιημένα ντοκιμαντέρ όπου συχνά το νόημα της αναπαράστασης επιτυγχανόταν μέσα από κώδικες της μυθοπλασίας, καθώς και στις εκπομπές επειγόντων περιστατικών, όπου αντίθετα σε αυτά τονίζεται η διαδικασία της κατασκευής τους και προκαλούν τον τηλεθεατή να συμμετέχει στην ένταση του δράματος. Σε σχέση με το τελευταίο είδος αναδεικνύεται η προβληματική της σημειωτικής καθώς αδυνατεί να τοποθετήσει ένα πλαίσιο για να συλληφθούν το πολιτικά και ηθικά ζητήματα που προκύπτουν σε σχέση με τη θέση του αντικειμένου θέασης.
Τέλος, αναφέρει τη σημασία της σημειωτικής στη δημιουργία μιας θεωρίας των μέσων όπου η οπτική εικόνα σχετίζεται με την κατασκευή και τη διεργασία καθώς επίσης και στην εστίαση της αμφίδρομης σχέσης μεταξύ προϊόντος και δέκτη. Ωστόσο, πολλές φορές όπως ήδη αναφέραμε αποδεικνύεται προβληματική, ενώ αδυνατεί να αναλύσει διαδικασίες ιστορικής αλλαγής.

Η φωτογραφία που επέλεξα είναι από το site google και υπήρξε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ ONLINE. Η εικόνα απεικονίζει δύο "διάσημα" πρόσωπα και θα μπορούσαμε να πούμε πως ο φωτογράφος φαίνεται σαν να περίμενε τη κατάλληλη στιγμή προκειμένου να τραβήξει τη φωτογραφία - τα σώματα τους έχουν μια έντονη σχέση εγγύτητας και είναι στραμμένοι ο ένας προς τον άλλον. Έτσι, η φωτογραφία πρόκειται για μα επαγγελματική κατασκευή του φωτογράφου. Βέβαια, όταν βλέπουμε μια φωτογραφία τη κατανοούμε τόσο από τα οπτικά της σημεία όσο και από ένα σύνολο εννοιών. Τα οπτικά της σημεία μπορεί να γίνονται αντιληπτά άμεσα από τη φωτογραφία ενώ το σύνολο των εννοιών καθορίζεται από την πολιτισμική γνώση που δημιουργείται καθώς κάποιος κοιτάζει τη φωτογραφία. Έτσι, για παράδειγμα στη φωτογραφία τα δύο πρόσωπα απεικονίζονται φορώντας σχετικά επίσημα θα λέγαμε ρούχα- με αυτόν τον τρόπο καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για επίσημη περίσταση. Συνεπώς, κατανοούμε τη φωτογραφία με βάση τη γνώση που κατέχουμε για τους ενδυματολογικούς κώδικες. Δηλαδή, ερμηνεύουμε τους ενδυματολογικούς κώδικες πχ. το φόρεμα το οποίο γνωρίζουμε πως φοριέται συνήθως σε ιδιαίτερες περιστάσεις, μας παραπέμπει σε μια επίσημη βραδιά, προκειμένου να κατανοήσουμε την επισημότητα της περίστασης που απεικονίζεται στη φωτογραφία.
Βέβαια, η συγκεκριμένη φωτογραφία ακολουθείται από λεζάντα και έτσι εμφανίζεται ως ιδιαίτερη καθώς δηλώνει κάτι νέο - τον γάμο του ζεύγους. Με την ύπαρξη της λεζάντας ο θεατής καθοδηγείται προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση του νοήματος- αυτή που επιθυμεί η λεζάντα. Αυτό συνεπάγεται πως προτείνονται κάποια συγκεκριμένα νοήματα ενώ αποκλείονται άλλα που θα μπορούσαν να υπάρχουν και να κατανοηθούν- ωστόσο υποκρύπτονται με την σκόπιμη καθοδήγηση της λεζάντας. Κατά συνέπεια, το μάτι του παρατηρητή δεν εστιάζει τόσο στο πως παρουσιάζονται μεμονωμένα τα άτομα στη φωτογραφία (γνωστή δημοσιογράφος, γνωστός εφοπλιστής) αλλά εστιάζει καθοδηγούμενος από τον γραπτό τίτλο, σε μια συνολική ομοιογενής μορφή που αποτελείται και από τους δύο. Ο τίτλος της λεζάντας, μας πληροφορεί για το γάμο και σαν αποτέλεσμα διαβάζουμε τη φωτογραφία στο πλαίσιο μιας αφηγηματικής διαδικασίας- φανταζόμαστε το ζευγάρι να γνωρίζεται από τις αρχές ως την ευτυχή τελική κατάληξη του γάμου.
Ακόμα, η φωτογραφία παρουσιάζει μια ιδιωτική σφαίρα του ζευγαριού- πιο προσωπική και παρ' όλο που πρόκειται για δημόσια πρόσωπα, αρκετά γνώριμα (δημοσιογραφικός χώρος, του αθλητισμού) ο παρατηρητής δημιουργεί νόημα μέσα από την άμεση εμπειρία που σχετίζεται με την ιδιωτική σφαίρα ( οικογενειακά, ερωτικά ζητήματα), καθώς ο ίδιος κατέχει περισσότερη εμπειρία σε αυτή. Δηλαδή, η ερμηνεία της φωτογραφίας γίνεται μέσα από τη κοινή μας γνώση της ιδιωτικής σφαίρας- δεν νοηματοδοτούμε το περιεχόμενο με βάση τη πολιτική σφαίρα (δεν μας ενδιαφέρει να αναλύσουμε το δημοσιογραφικό ή το επιχειρηματικό status των ατόμων που απεικονίζονται). Συμπερασματικά, εμπειρικά -όπως γνωρίζουμε την ιδιωτική μας ζωή δηλαδή, μπορούμε να κατανοήσουμε πως ο τρόπος που αναπαρίσταται το ζευγάρι φανερώνει όντως πως είναι αγαπημένοι (βάση της εμπειρίας μας).
Θεωρώ πως στη συγκεκριμένη φωτογραφία εφαρμόζεται η αντανακλαστική θεωρία ( έχουμε μια εικόνα όπου αναπαρίσταται ένα στιγμιότυπο ενός γεγονότος από τη πραγματικότητα) και η εθελούσια ( καθώς η εικόνα φιλτράρεται και καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την επιλογή του φωτογράφου να δείξει τη συγκεκριμένη στιγμή). Στη συγκεκριμένη φωτογραφία δίνεται έμφαση περισσότερο στον δημιουργό, παρά στην ίδια τη κατασκευή του μιντιακού προϊόντος Οι κώδικες που χρησιμοποιούνται στη συγκεκριμένη αναπαράσταση είναι οπτικοί ( ένδυση, χώρος με πολλά άτομα) αλλά και νοηματικοί ( ο τρόπος που αγκαλιάζονται φανερώνει την ένωση της αγάπης τους) .Ιδιαίτερος κώδικας, αποτελεί η γλώσσα του σώματος τους όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το πως γέρνουν τα κεφάλια τους για να μιλήσουν και το δέσιμο των χεριών που συμβολίζει την ένωση.
Τέλος, είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως κατά τον Μπαρτ η εικόνα συνδέεται με τα ιδεολογικά μορφώματα της κοινωνίας που την παράγει. Συνεπώς, γίνεται κατανοητό πως σε μια άλλη κουλτούρα όπου τα συγκεκριμένα πρόσωπα δεν θα ήταν γνώριμα πιθανόν να φανέρωναν τα σώματα τους μία απλή έλξη και όχι να γινόταν τόσο κατανοητή η επισημότητα της φωτογραφίας, όπως στη δική μας κουλτούρα. Το ελληνικό κοινό δηλαδή, κατέχει απόλυτη γνώση της ταυτότητας των προσώπων σε σχέση με άλλα κοινά-αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς το εκάστοτε κοινό στο οποίο απευθύνεται η φωτογραφία είναι ενεργό και παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία κατανόησης της φωτογραφίας ( το νόημα δεν εξαρτάται από την αυθαίρετη ύπαρξη της φωτογραφίας αλλά από τους γνωστικούς πόρους του κάθε φορά διαφορετικού κοινού).Βέβαια, η ύπαρξη της λεζάντας καθορίζει σε μεγάλο ποσοστό όπως αναφέραμε το νόημα αλλά κατά την άποψη μου, τα πιο οικεία πρόσωπα μιας φωτογραφίας έχουν πάντα μια διαφορετική νοηματοδότηση στη κουλτούρα που τα γνωρίζει, ανεξάρτητα από την πιθανή σαφήνεια της λεζάντας που ενδέχεται να υπάρχει σε οποιαδήποτε κουλτούρα.
Αναρτήθηκε από vera στις 11:20 πμ 1 σχόλια
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
dimo
Αρχειοθήκη ιστολογίου
▼ 2008 (4)
▼ Οκτώβριος (4)
Σχολιασμός ως προς τη μεδολογία του μιντακού αντικ...
Μεθοδολογία του μιντιακού προίντος (ψηφιακή φωτογρ...
Mead και Bateson-φωτογραφίες στο Μπαλί
Αναπαράσταση και λαϊκή κουλτούρα

Για Μένα
vera
Προβολή πλήρους προφίλ