Μ.Μ.Ε και Πόλεμος- Αξιολόγηση

Το βασικό θέμα της παρουσίασης το επιλέξαμε ομαδικά μετά από διάφορες προτάσεις που είχαμε. Προσωπικά, θεώρησα και επέμεινα να σχολιάσουμε τον πόλεμο Η.Π.Α -ΙΡΆΚ το 1990, διότι θεωρώ πως τοποθετείται χρονικά σχεδόν πρόσφατα και για αυτό τον λόγο οι πληροφορίες ( άρθρα, εφημερίδες, βίντεο) που θα έβρισκαν οι συμφοιτητές μου θα ήταν σχετικά εύκολα προσβάσιμες. Επίσης, το γεγονός ότι υπήρξε ζωντανή αναμετάδοση του πολέμου σηματοδοτεί την σημαντικότητα του συγκεκριμένου πολέμου καθώς και τις διάφορες πολιτικές επιδιώξεις μέσα από αυτή την αναμετάδοση.

Όσον, αφορά, τις ερωτήσεις που έθεσα προσπάθησα να καλύψω με βάση αυτές τον πόλεμο από όλες τις οπτικές γωνίες ( των συμμάχων πχ, Άγγλων, των Αμερικανών και των Ιρακινών) ώστε να μην υπήρχε μονομερής περιγραφή μέσα από μια μόνο τηλεοπτική αναμετάδοση. Ακόμα, σχετικά με τις απώλειες του κειμένου , θέλησα να εμβαθύνουμε και σε μια πιο κοινωνική διάσταση του θέματος.

Οι περισσότεροι απάντησαν έγκυρα τη Δευτέρα βράδυ με εξαίρεση μιας απάντησης που έλαβα σήμερα και μίας άλλης που δεν απαντήθηκε καθόλου. Αυτό, είναι αρκετά ανακουφιστικό σε αντίθεση με τις άλλες κοπέλες της ομάδας μου όπου πολλές ερωτήσεις τους, δεν απαντήθηκαν. ΄Όσον αφορά το περιεχόμενο των απαντήσεων θα έλεγα ότι σε γενικό πλαίσιο ήταν ικανοποιητικές ωστόσο θα περίμενα περισσότερη σαφήνεια με αναφορά σε συγκεκριμένα παραδείγματα πχ. CNN, BBC αλλά και άρθρα από εφημερίδες. Ωστόσο, υπήρχαν και κάποιοι οι οποίοι ήταν εκτός θέματος πχ. έμφαση στην ιστορία του πολέμου και όχι τόσο στην απεικόνιση του από τα Μ.Μ.Ε.

Από τη μεριά μου, θεωρώ πως οι ερωτήσεις ήταν μεν κατατοπιστικές αλλά λόγω πίεσης χρόνου ( έπρεπε να συντονιστούμε σαν ομάδα πολύ γρήγορα γιατί θα λείπαμε λόγω τετραημέρου) ίσως δεν ήταν τόσο διευκρινιστικές και πιθανόν κάποιοI να χρειάζονταν πιο λεπτομερή κατεύθυνση για το που να ψάξουν. Πάντως, πιστεύω ότι χρειάζεται μια γενική κατεύθυνση και έπειτα να εστιάσει ο καθένας που τον ενδιαφέρει περισσότερο. Βέβαια, λόγω της βιασύνης μου δεν έγινε ο σχολιασμός ταινίας από έναν συμφοιτητή μου καθώς στην ερώτηση που του επισήμανα, δεν του ανέφερα τον σχολιασμό της ταινίας αλλά του ζήτησα να επικεντρωθεί στις διαφορές των δύο πολέμων. Βέβαια, ο σχολιασμός θεωρώ πως ήταν αυτονόητο να γίνει ωστόσο καταλαβαίνω πως έπρεπε να επισημανθεί. Συγγνώμη!

Τέλος, η εμπειρία μου από αυτή την άσκηση θα έλεγα ότι ήταν αρκετά χαοτική, αγχωτική και κουραστική! Αλλά δεν πειράζει- για όλα υπάρχει πρώτη φορά!

Νομικό καθεστώς της ιδιωτικής τηλεόρασης και ο ρόλος του έθνους σε αυτό.

Στα συγκεκριμένα άρθρα της εφημερίδας, διατυπώνεται ρητά το νομικό πλαίσιο ίδρυσης και χορήγησης άδειας λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών. Το πλαίσιο αυτό καθορίζεται από το κράτος, εξυπηρετώντας με αυτόν τον τρόπο τα συμφέροντα του (οικονομικά, εδραίωση της εθνικής συνείδησης). Έτσι, η ΕΡΤ και ο ΟΤΕ ( η εφημερίδα αναφέρεται το '95 πριν την ιδιωτικοποίηση του) είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία ιδιωτικών καναλιών και οι κύριοι φορείς που χορηγούν άδεια λειτουργίας των νέων καναλιών. Από αυτό γίνεται κατανοητό το οικονομικό όφελος του κράτους, καθώς έχει την αποκλειστική κυριότητα συνάπτοντας συμβάσεις με ιδιωτικούς φορείς. Στην περίπτωση της καλωδιακής τηλεόρασης ( ΝΟVA), το κέρδος είναι μεγαλύτερο με την ύπαρξη του κωδικοποιητή της ιδιωτικής εταιρείας. Επίσης, H ΕΡΤ έχει το αποκλειστικό προνόμιο να δίνει σήμα στα ιδιωτικά κανάλια και αυτό καθορίζεται βάση του εκάστοτε οργανωτικού κριτηρίου που πληρεί το κάθε ιδιωτικό κανάλι.

Στη συνέχεια αναφέρονται οικονομικές διατάξεις σε σχέση με τις μετοχές ανώνυμων εταιρειών που υποβάλλονται για τη χορήγηση άδειας των τηλεοπτικών σταθμών. Με βάση αυτές τις διατάξεις, η συμμετοχή ξένου κεφαλαίου ( εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης) δεν μπορεί να υπερβαίνει το 25% του συνολικού μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας. Σε αυτό το σημείο, φαίνεται ο οικονομικός φραγμός που θέτει το κράτος ώστε να εξασφαλίζει την κυριότητα του με τον άμεσο έλεγχο των άλλων κεφαλαίων αλλά επίσης θεωρώ, πως αυτή η διάταξη συνδέεται άμεσα με την έννοια της αλλότητας του ξένου και έχει τις ρίζες της στην εδραίωση του έθνους-κράτους και του καπιταλισμού από τον 19ο αιώνα. Έτσι, τονίζεται ο ξένος ως προς την ενότητα της Ευρώπης- μια ενότητα που έχει εδραιωθεί σε ένα καπιταλιστικό σύστημα και βάση αυτού του οικονομικού μοντέλου, ορίζεται η έννοια της αλλότητας.

Επίσης, ένας άλλος άλλος οικονομικός φραγμός που διαφυλάσσει το δημόσιο-οικονομικό συμφέρον είναι μια άλλη διάταξη σύμφωνα με την οποία η επιχειρηματική συμμετοχή ατόμων επιτρέπεται σε ένα μέσο μαζικής ενημέρωσης και όχι σε περισσότερα. Συγκεκριμένα, αναφέρεται και σε συγγενείς ατόμων που ήδη στελεχώνουν μια ιδιωτική εταιρεία. Για άλλη μια φορά εμφανίζεται η κρατική κυριαρχία η οποία έχει την αποκλειστική οικονομική εποπτεία εδραιώνοντας εξατομικευμένες οικονομικές κινήσεις. Αυτό μας θυμίζει την έννοια του πολίτη- την εξατομικευμένη λογική δράσης που αναδύθηκε μέσα από τη λογική των εθνών - κρατών.

Το κράτος γενικότερα είναι ο γενικός επόπτης ,( μέσω της ΕΡΤ και του ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου) για διάφορα θέματα οικονομικής ή επιχειρηματικής φύσης (αλλαγή μετοχών, ιδιοκτησιακό καθεστώς) αλλά και για ζητήματα που αφορούν το ήθος των διαφόρων εκπομπών Αυτή, η εποπτεία επιτυγχάνεται μέσα από τον τακτικό έλεγχο , ο οποίος συχνά επιβαρύνει τους ίδιους τους σταθμούς δίνοντας για άλλη μια φορά κέρδος στο κράτος.

Η χορήγηση άδειας για την συχνότητα των σταθμών , ρυθμίζονται από τον υπουργό Τύπου και Μ.Μ.Ε. σε συνάρτηση με το Εθνικό συμβούλιο ραδιοτηλεόρασης με τέτοιο τρόπο ώστε να περιλαμβάνουν όλη την ελληνική επικράτεια - 40% των συχνοτήτων σε τοπική και περιφερειακή εμβέλεια. Κατά τον Habermas, η τηλεόραση αποτελεί μια μορφή διαμεσολαβημένης οιονείς αλληλόδρασης- ένα μιντιακό προίον που μπορεί να προκαλέσει, να υποκινήσει μια μάζα. Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πόσο σημαντικό είναι για το κράτος οι πληροφορίες που ελέγχονται από αυτό να φτάνουν σε όλη την επικράτεια. Βεβαίως, πολλές φορές η μάζα υποκινείται μέσα από θετικά μηνύματα ,άλλοτε ωστόσο χειραγωγείται μέσα από διαστρεβλωμένα θέματα από τις εκάστοτε πολιτικές και κρατικές επιδιώξεις.

Στο τρίτο άρθρο, περιλαμβάνονται νόμοι σχετικά με το περιεχόμενο της διαφήμισης( να μην είναι συγκαλυμμένη, να μη θίγει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια,κτλ). Βέβαια, στην πραγματικότητα η σημερινή διαφήμιση καθώς και ολόκληρες καριέρες διαφημιστών, βασίζονται στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου υποσυνειδήτου μέσω διαφόρων συνειρμών. (πχ. διαφημίσεις coca-cola) . Ακόμα, ο χρόνος μετάδοσης της διαφήμισης ορίζεται διαφορετικά ανάλογα με τα προγράμματα που προβάλλονται. Έτσι, στις ταινίες επιτρέπονται, κάθε 45' ενώ στην προβολή θρησκευτικών τελετών απαγορεύονται. Στην πραγματικότητα, πολλές φορές σε έργα μεγάλης ακροαματικότητας οι διαφημίσεις είναι σίγουρα πιο συχνές - ίσως προβάλλονται προϊόντα γιο αγορά εξ' αιτίας του μεγάλου αριθμού παρακολούθησης της ταινίας. Ο κανονισμός σχετικά με την απαγόρευση της διαφήμισης στις θρησκευτικές τελετές, ίσως συνδέεται με την ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας και της συνοχής του έθνους μέσα από τη θρησκεία. Η ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας εδραιώνεται επίσης μέσα από την διάταξη που αφορά την προβολή της ελληνικής γλώσσας ( συγκεκριμένος χρόνος που πρέπει να χρησιμοποιείται.)

Συμπερασματικά , θα μπορούσαμε να πούμε πως τα τρία άρθρα φαίνεται να εκφράζουν την αντικειμενικότητα, την ορθότητα των ιδιωτικών καναλιών αλλά μάλλον κρίνοντας με βάση τη σημερινή πραγματικότητα, εκφράζουν τον τρόπο που θα έπρεπε- και όχι, τον τρόπο που λειτουργούν. Βέβαια, υπάρχουν κάποιες γενικές αρχές που τηρούνται, αλλά συχνά εμπειρικά ως τηλεθεάτρια ιδιωτικών καναλιών παρατηρώ να προβάλλονται ακριβώς τα αντίθετα από το περιεχόμενο των άρθρων. Έτσι , συχνά υπάρχει αθέμιτη δημοσιογραφία με στόχο την παραπλάνηση δεδομένων και του κοινού πχ. το γνωστό ροζ dvd, όπου κάθε κανάλι εξέφραζε διαφορετική ερμηνεία ανάλογα με τα συμφέροντά του. Ακόμη, η πολιτική πολυφωνία συχνά περιθωριοποιείται και επικεντρώνεται στα κυρίαρχα κόμματα για λόγους εδραίωσης της εξουσίας τους ενώ συχνά τα δελτία παρουσιάζονται δραματοποιημένα δημιουργώντας μια ηδονοβλεπτική ιδιότητα του θεατή, που θυμίζει την θέαση ταινιών τρόμου. ( όλοι θυμόμαστε την τραγωδία γύρω από τον χαμό του μικρού Άλεξ και την τραγελαφική αντιμετώπιση των ιδιωτικών καναλιών). Τέλος, πιστεύω πως το μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού κοινού βλέπει τα ιδιωτικά κανάλια και αυτό προσδίδει κέρδος στο κράτος ( συμβάσεις της Ε.Ρ.Τ). Συνεπώς, , τα κρατικά κανάλια διατηρούν θα λέγαμε την ποιότητας τους, καθορίζουν τυπικά μέσω ελέγχου την ποιότητα των ιδιωτικών καναλιών αλλά στην πραγματικότητα, ενώπιον του κέρδους αδιαφορούν για την ολοένα αυξανόμενη παραγωγή "τηλεοπτικών σκουπιδιών" της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Τετάρτη, 15 Οκτώβριος 2008
Σχολιασμός ως προς τη μεθοδολογία του μιντιακού αντικειμένου ( sex and the city)
Θεωρώ, πως σαφέστατα η ανάλυση της συναδέλφου μου υπήρξε κειμενική καθώς επικεντρώνεται γύρω από το περιεχόμενο της επιτυχημένης αυτής σειράς. Έτσι, η ανάλυση αφορά τέσσερις ανύπανδρες γυναίκες και τη συναισθηματική τους ζωή σε μια πόλη της "ταχύτητας", όπως αυτή της Ν. Υόρκης.
Ως, προς την ερμηνευτική ανάλυση νομίζω πως μπερδεύει το μεθοδολογικό της εργαλείο με εκείνο της συγκριτικής ανάλυσης καθώς αναφέρεται σε ομάδες διαφορετικών φύλων, κοινωνικών ομάδων- θέματα που σχετίζονται με τη τελευταία μεθοδολογία. Πιστεύω, θα έπρεπε να εκφέρει την προσωπική της ερμηνεία σχετικά με το πως αντιλαμβάνεται τη σειρά και έπειτα να συγκρίνει τους διαφορετικούς τρόπους αντίληψης διαφορετικών κοινών ( με κριτήριά εμφύλα, ηλικιακά κτλ.)
Επίσης. όσον αφορά το συγκεκριμένο μιντιακό προϊόν πιστεύω πως θα ήταν πολύ σημαντικό να εξεταστεί μέσα από την εθνογραφία της επικοινωνιακής παραγωγής. Πιο συγκεκριμένα, πιστεύω κρύβεται μια κυρίαρχη δομή πίσω από αυτή τη σειρά όπου εξαίρει την ιδέα της κατανάλωσης προϊόντων, (η δυνατότητα που έχει κάποιος να καταναλώνει θεωρώ πως συνδέεται με την ευτυχία του σε αυτή τη σειρά). Η ιδέα της ανεξαρτησίας, του καπιταλιστικού συστήματος και της αυτοδύναμης γυναίκας που μπορεί να έχει ότι θέλει ( χρήματα, δόξα, άνδρες) ναι μεν εκφράζει μια ιδέα της γυναικείας ισοτιμίας που είναι απαραίτητη αλλά θεωρώ πως κρύβει και κάποια νοήματα που εφιστούν τη προσοχή μας. ( αν καταναλώνεις εφ' όσον έχεις μια καλή ανεξάρτητη δουλειά για παράδειγμα, είσαι ευτυχισμένος).
Τέλος, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε αυτό το προϊόν με βάση τη συγκριτική μέθοδο. Θεωρώ λοιπόν πως τα νοήματα προσεγγίζονται διαφορετικά στην αμερικανική κουλτούρα και σε άλλες πχ. την ελληνική. Στην αμερικανική κουλτούρα, δίνεται ένα πρότυπο το οποίο ανέφερα παραπάνω, αυτό της όμορφης, σεξουαλικής και έξυπνης γυναίκας που μπορεί να αποκτήσει ότι θέλει. Βέβαια, στην ελληνική κουλτούρα οπού θα έλεγα είναι πιο παραδοσιακή κοινωνία συχνά οι σχέσεις των πρωταγωνιστών παρουσιάζονται ξένες, ίσως και ακατάλληλες. Βέβαια, πρέπει να προσθέσω εδώ πως σημαντικός παράγοντας αποτελεί η ηλικία- καθώς η νέα γενιά μπορεί να δεχτεί πιο εύκολα τα νοήματα της σειράς σε σχέση με τη παλαιότερη.
Αναρτήθηκε από vera στις 4:09 πμ 0 σχόλια
Τρίτη, 14 Οκτώβριος 2008
Μεθοδολογία του μιντιακού προιόντος(ψηφιακή φωτογραφία)
Η μεθοδολογία που χρησιμοποίησα στην ανάλυση της ψηφιακής φωτογραφίας θεωρώ πως ήταν ένας συνδυασμός κειμενικής, ερμηνευτικής και συγκριτικής ανάλυσης. Η ανάλυση μου είναι κειμενική διότι η ίδια η ψηφιακή φωτογραφία αποτέλεσε αντικείμενό της- ( η φωτογραφία μας πληροφορεί για τα πρόσωπα που απεικονίζονται καθώς και τον εξωτερικό χώρο που βρίσκονται). Ωστόσο, μέσα από την ερμηνευτική μου προσέγγιση κατέστησα ρητή την άποψή μου πως η φωτογραφία δεν τραβήχτηκε τυχαία, αλλά ο φωτογράφος περίμενε τη κατάλληλη στιγμή να τη τραβήξει χωρίς να αφήσω το πιθανό ενδεχόμενο να υπάρχουν εναλλακτικές οπτικές σχετικά με τη στιγμή αποτύπωσης της φωτογραφίας. Έτσι, κατάφερα να συνδυάσω την ερμηνευτική με την κειμενική ανάλυση χωρίς να αφήνω κάποιο περιθώριο σχετικά με την απορία για το αν η φωτογραφία είναι ή όχι στημένη ( κάνω ρητή τη γνώμη μου πως τραβήχτηκε από τον φωτογράφο την κατάλληλη στιγμή και μου φαίνεται κάπως αυθόρμητη) αλλά ταυτόχρονα, καθιστώ κατανοητό πως αυτή είναι η δική μου προσωπική άποψη, χωρίς να είναι απόλυτη. Στην ερμηνευτική μου ανάλυση, περιέχεται επίσης η ερμηνεία των κωδίκων του προϊόντος είτε αυτοί είναι ενδυματολογικοί είτε νοηματικοί. Για παράδειγμα, ερμηνεύω το φόρεμα σαν στοιχείο που δείχνει την επισημότητα της στιγμής που τραβήχτηκε η φωτογραφία ή τον κώδικα της γλώσσας του σώματος που μου δείχνει μέσα από την αναπαράσταση του ( εγγύτητα των δύο σωμάτων), τον ερωτισμό του ζεύγους. Επίσης, η ύπαρξη της λεζάντας στη φωτογραφία καθοδηγεί την ερμηνευτική μου ανάλυση προς την απόδοση ενός κυρίαρχου νοήματος- τον γάμο του ζεύγους που συνεπάγεται την έλξη, την επισημότητα και όλους τους κώδικες που προαναφέραμε. Ακόμα, η ερμηνευτική προσέγγιση συνίσταται στο γεγονός, ότι βιώνω την εικόνα που βλέπω και τη ταυτίζω με μια ερωτική στιγμή, μέσα από τη δική μου προσωπική εμπειρία για το πως είναι αυτές οι στιγμές ( συνεπώς, ερμηνεύω με βάση την εμπειρία μου- εμπειρικά γνωρίζω πως νοιώθω ερωτευμένη και τοποθετώ το συναίσθημα που γνωρίζω, στην εικόνα που βλέπω).Επίσης, θεωρώ πως η προσέγγισή μου περιλαμβάνει και τη συγκριτική ανάλυση καθώς αναφέρομαι σε διαφορετικές κουλτούρες και στο πως θα αντιλαμβανόντουσαν το ψηφιακό αυτό προϊόν. 'Έτσι, οι γνωστικοί πόροι του ελληνικού κοινού ( γνωρίζουν τα πρόσωπα της φωτογραφίας), είναι σαφέστατα μεγαλύτεροι από άλλα κοινά και αυτό συνεπάγεται πως και η νοηματοδότηση της φωτογραφίας είναι διαφορετική. Βέβαια, μιλάω γενικά για άλλα κοινά ενώ θα μπορούσα να εστιάσω σε μία συγκεκριμένη κουλτούρα και να την συγκρίνω ως προς την ελληνική για να ήμουν κάπως πιο συγκεκριμένη. Τότε, η συγκριτική μου προσέγγιση, θα ήταν πιο έγκυρη και τα πιο αποτελέσματα της σαφή και συγκεκριμένα. Ακόμα, αν ανέλυα τη φωτογραφία με βάση την εθνογραφία της επικοινωνιακής κατανάλωσης θα επικεντρωνόμουν στον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό κοινό ερμηνεύει το συγκεκριμένο μιντιακό προϊόν καθώς το καταναλώνει. 'Έτσι, ίσως θα συμπεριλάμβανα τα διάφορα "κουτσομπολιά" που θα ενεργοποιούσε η δημοσίευση της φωτογραφίας αλλά και γενικότερα σχόλια που θα αφορούσαν τα γνωστά πρόσωπα , τα οποία θα προέρχονταν από το συγκεκριμένο κοινό και σαν αποτέλεσμα, ανάλογα με τη περισσότερη έμφαση ως προς τη νοηματοδότησητης φωτογραφίας που θα έδινε το κοινό θα αντιλαμβανόμουν και τη ταυτότητα του. ( τον τρόπο με τον οποίο νοηματοδοτεί και σκέφτεται).Επιπλέον, αν χρησιμοποιούσα την εθνογραφία της επικοινωνιακής παραγωγής θα εστίαζα στον τρόπο παραγωγής του μιντιακού προϊόντος. Σαν αποτέλεσμα, θα προσέγγιζα τη φωτογραφία βάση του τρόπου της παραγωγής της. Για παράδειγμα, δημοσιεύτηκε σε μια εφημερίδα και όχι σε ενα κουτσομπολίστικο περιοδικό και άρα, ισοδυναμεί με τα επίκαιρα νέα που αφορούν άμεσα κάθε πολίτη όπως και τα άλλα γεγονότα. Επίσης, είναι ενδιαφέρον να δούμε τη δομή εξουσίας που μπορεί να υπάρχει σε αυτή την εφημερίδα - πιθανόν να διαφήμισαν το ζευγάρι σκόπιμα για δικούς τους λανθάνοντες λόγους ( αύξηση των κερδών τους, μεγαλύτερη ακροαματικότητα σε κάποιο κανάλι που σχετίζεται με τα πρόσωπα της φωτογραφίας). Συμπερασματικά, για κάποιους συγκεκριμένους λόγους πρόβαλλαν στο εξώφυλλο τη συγκεκριμένη φωτογραφία και όχι κάποιο άλλο σημαντικό και επίκαιρο γεγονός. Τέλος, θεωρώ πως η ανάλυση ενός μιντιακού προϊόντος πρέπει να είναι ολιστική- να περιλαμβάνει τον συνδυασμό όλων των παραπάνω μεθόδων όπου αυτό είναι δυνατό. Μέσα από αυτή την ολιστική προσέγγιση μπορούμε έτσι να καλύψουμε περισσότερα κενά και τα αποτελέσματά μας να είναι πιο έγκυρα και μεθοδικά.
Αναρτήθηκε από vera στις 11:26 πμ 1 σχόλια
Κυριακή, 12 Οκτώβριος 2008
Mead και Φωτογραφίες στο Μπαλί
Στο κείμενο θα μπορούσαμε να πούμε πως οι φωτογραφίες είναι συμπληρωματικές και μας βοηθούν να προσεγγίσουμε το νόημα του, αν και το ίδιο το κείμενο είναι αρκετά επεξηγηματικό και χωρίς αυτές. Ωστόσο, θα έλεγα πως η ύπαρξη τους μας δίνει έναν καλύτερο προσανατολισμό, σε συνάρτηση με το περιεχόμενο του κειμένου. Η φωτογραφική εθνογραφία των Mead και Bateson, είχε σαν στόχο να δείξει τη διαμόρφωση της Μπαλινέζικης κουλτούρας ( εστίασε στην αλληλεπίδραση των σχέσεων παιδιού και γονιού, στις τελετουργίες και στον τρόπο εκπαίδευσης των παιδιών μέσα από πρακτικές του σώματος).Η πρώτη εικόνα ( όπου το μωρό φωλιάζει στην αγκαλιά της γυναίκας) μοιάζει να είναι συμπληρωματική ως προς το κείμενο καθώς συνδέεται με τις πληροφορίες που μας δίνει σχετικά με το αντικείμενο της έρευνας του ζεύγους, δηλαδή στην αμφίδρομη σχέση γονιού και παιδιού. Ωστόσο, συναντάμε τη ίδια εικόνα πιο κάτω στο κείμενο όπου καταλαβαίνουμε ακριβώς το νόημα της,- το μωρό κρύβεται στην αγκαλιά της μητέρας και αισθάνεται φόβο προς την Mead. Αυτό, το καταλαβαίνουμε σε συνάρτηση με το κείμενο που μας τοποθετεί σε μια κουλτούρα όπου υπήρχε γενικότερος φόβος προς το ξένο. Έτσι, η εικόνα νοηματοδοτείται αποκλειστικά με το κείμενο, καθώς χωρίς αυτό μπορεί να αποδέχεται διαφορετικές ερμηνείες. Επίσης, οι φωτογραφίες που αφορούν την άδεια της Mead καθώς και την σημείωση της που περιγράφει τη θεραπευτική της ιδιότητα αν δεν τοποθετηθούν σύμφωνα με το κείμενο φαίνονται θα λέγαμε σαν ασυναρτησίες, όπου είναι δύσκολο να αντιληφθούμε τι σημαίνουν ακριβώς. Τέλος, η Mead χρησιμοποίησε αρκετό φωτογραφικό υλικό- περισσότερο από όσο είχε σχεδιάσει και αυτό δείχνει την εμπιστοσύνη της θα λέγαμε στο μέσο ( ότι η φωτογραφία αποτελεί πειστήριο της πραγματικότητας). Η φωτογραφία λοιπόν, χρησιμοποιείται ως απόδειξη για την επιστημονική εγκυρότητα της δουλειάς της. Βέβαια, όπως βλέπουμε από το κείμενο, η φωτογραφία για την Mead, δεν συνδέεται μόνο με την επιστημονική εγκυρότητα αλλά και με βαθιά προσωπικά συναισθήματα ( φωτογραφία που η ίδια χρησιμοποιούσε ως ευχετήρια κάρτα). Ωστόσο, η Mead θεώρησε πως η φωτογραφία αναπαριστά πιστά τη πραγματικότητα ξεχνώντας πως το μέσο αποτελεί μια κατασκευή της και όχι ακριβή αναπαράσταση της.
Αναρτήθηκε από vera στις 11:30 πμ 0 σχόλια
Τρίτη, 7 Οκτώβριος 2008
Αναπαράσταση και λαϊκή κουλτούρα
Στο άρθρο αυτό η Γκέρατι αναφέρεται σε αναπαραστάσεις των ΜΜΕ καθώς και στη συνεχή διαδικασία που περιλαμβάνει τη διαμεσολάβηση του νοήματος όπως προκύπτει μεταξύ της σχέσης πομπού (φωτογραφία, εκπομπή) και δέκτη ( παρατηρητή). Οι αναπαραστάσεις αυτές εξετάζονται με βάση τη σημειωτική- δηλαδή με βάση τη θεώρηση πως το νόημα δεν μπορεί να μεταδίδεται μέσω εικόνων πιστής αντανάκλασης και άρα, το μέσο δεν μπορεί να αποτελέσει έναν καθρέφτη αναπαράστασης της κοινωνικής πραγματικότητας. Έτσι, το νόημα μιας φωτογραφίας δεν συντίθεται μόνο από τον φωτογράφο αλλά και από συμβάσεις χρωματικές .Με τον ίδιο τρόπο, το περιεχόμενο τίτλων των εφημερίδων σχετίζεται με εσωτερικές συμβάσεις του τύπου και δεν είναι απόρροια της εξωτερικής πραγματικότητας.
Συνεχίζοντας, σχετικά με την φωτογραφία το νόημα της συγκροτείται μέσα από τη πολιτισμική γνώση αυτών που τη βλέπουν καθώς και μέσα από συνειρμούς, οι οποίοι μπορούν συχνά να καθοδηγηθούν με μια λεζάντα και να δημιουργήσουν μέσα από μια αφηγηματική διαδικασία συγκεκριμένους σκοπούς. Η φωτογραφία, κατανοείται μέσα από την αλληλεπίδραση των στοιχείων της εικόνας και τους λόγους της κοινωνικής δομής ενώ μια εικόνα συνδέεται με το ιδεολογικό μόρφωμα της εκάστοτε κοινωνίας που τη παράγει.
Στη συνέχεια, εξετάζει ένα είδος τηλεοπτικής ψυχαγωγίας, τη σαπουνόπερα καθώς και τον τρόπο που αναπαρίσταται το γυναικείο φύλο σε αυτή. Στη σαπουνόπερα αναγνωρίζεται η γυναικεία ιδιωτική σφαίρα ( οικογένεια, ανατροφή παιδιών) και μέσα από αυτή οι γυναίκες συνειδητοποιούν την κοινωνική ταυτότητα τους και αντιστέκονται σε άλλους καταπιεστικούς τρόπους αναπαράστασης. Η σαπουνόπερα, ως προ ιόν της λαϊκής κουλτούρας υποστηρίζει τη γυναικεία αντίσταση ενάντια στην ανδρική κυριαρχία και η σημασία της αναπαράστασης έγκειται κυρίως στο κοινό.
Στο τελευταίο είδος, αναφέρεται στα δραματοποιημένα ντοκιμαντέρ όπου συχνά το νόημα της αναπαράστασης επιτυγχανόταν μέσα από κώδικες της μυθοπλασίας, καθώς και στις εκπομπές επειγόντων περιστατικών, όπου αντίθετα σε αυτά τονίζεται η διαδικασία της κατασκευής τους και προκαλούν τον τηλεθεατή να συμμετέχει στην ένταση του δράματος. Σε σχέση με το τελευταίο είδος αναδεικνύεται η προβληματική της σημειωτικής καθώς αδυνατεί να τοποθετήσει ένα πλαίσιο για να συλληφθούν το πολιτικά και ηθικά ζητήματα που προκύπτουν σε σχέση με τη θέση του αντικειμένου θέασης.
Τέλος, αναφέρει τη σημασία της σημειωτικής στη δημιουργία μιας θεωρίας των μέσων όπου η οπτική εικόνα σχετίζεται με την κατασκευή και τη διεργασία καθώς επίσης και στην εστίαση της αμφίδρομης σχέσης μεταξύ προϊόντος και δέκτη. Ωστόσο, πολλές φορές όπως ήδη αναφέραμε αποδεικνύεται προβληματική, ενώ αδυνατεί να αναλύσει διαδικασίες ιστορικής αλλαγής.

Η φωτογραφία που επέλεξα είναι από το site google και υπήρξε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ ONLINE. Η εικόνα απεικονίζει δύο "διάσημα" πρόσωπα και θα μπορούσαμε να πούμε πως ο φωτογράφος φαίνεται σαν να περίμενε τη κατάλληλη στιγμή προκειμένου να τραβήξει τη φωτογραφία - τα σώματα τους έχουν μια έντονη σχέση εγγύτητας και είναι στραμμένοι ο ένας προς τον άλλον. Έτσι, η φωτογραφία πρόκειται για μα επαγγελματική κατασκευή του φωτογράφου. Βέβαια, όταν βλέπουμε μια φωτογραφία τη κατανοούμε τόσο από τα οπτικά της σημεία όσο και από ένα σύνολο εννοιών. Τα οπτικά της σημεία μπορεί να γίνονται αντιληπτά άμεσα από τη φωτογραφία ενώ το σύνολο των εννοιών καθορίζεται από την πολιτισμική γνώση που δημιουργείται καθώς κάποιος κοιτάζει τη φωτογραφία. Έτσι, για παράδειγμα στη φωτογραφία τα δύο πρόσωπα απεικονίζονται φορώντας σχετικά επίσημα θα λέγαμε ρούχα- με αυτόν τον τρόπο καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για επίσημη περίσταση. Συνεπώς, κατανοούμε τη φωτογραφία με βάση τη γνώση που κατέχουμε για τους ενδυματολογικούς κώδικες. Δηλαδή, ερμηνεύουμε τους ενδυματολογικούς κώδικες πχ. το φόρεμα το οποίο γνωρίζουμε πως φοριέται συνήθως σε ιδιαίτερες περιστάσεις, μας παραπέμπει σε μια επίσημη βραδιά, προκειμένου να κατανοήσουμε την επισημότητα της περίστασης που απεικονίζεται στη φωτογραφία.
Βέβαια, η συγκεκριμένη φωτογραφία ακολουθείται από λεζάντα και έτσι εμφανίζεται ως ιδιαίτερη καθώς δηλώνει κάτι νέο - τον γάμο του ζεύγους. Με την ύπαρξη της λεζάντας ο θεατής καθοδηγείται προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση του νοήματος- αυτή που επιθυμεί η λεζάντα. Αυτό συνεπάγεται πως προτείνονται κάποια συγκεκριμένα νοήματα ενώ αποκλείονται άλλα που θα μπορούσαν να υπάρχουν και να κατανοηθούν- ωστόσο υποκρύπτονται με την σκόπιμη καθοδήγηση της λεζάντας. Κατά συνέπεια, το μάτι του παρατηρητή δεν εστιάζει τόσο στο πως παρουσιάζονται μεμονωμένα τα άτομα στη φωτογραφία (γνωστή δημοσιογράφος, γνωστός εφοπλιστής) αλλά εστιάζει καθοδηγούμενος από τον γραπτό τίτλο, σε μια συνολική ομοιογενής μορφή που αποτελείται και από τους δύο. Ο τίτλος της λεζάντας, μας πληροφορεί για το γάμο και σαν αποτέλεσμα διαβάζουμε τη φωτογραφία στο πλαίσιο μιας αφηγηματικής διαδικασίας- φανταζόμαστε το ζευγάρι να γνωρίζεται από τις αρχές ως την ευτυχή τελική κατάληξη του γάμου.
Ακόμα, η φωτογραφία παρουσιάζει μια ιδιωτική σφαίρα του ζευγαριού- πιο προσωπική και παρ' όλο που πρόκειται για δημόσια πρόσωπα, αρκετά γνώριμα (δημοσιογραφικός χώρος, του αθλητισμού) ο παρατηρητής δημιουργεί νόημα μέσα από την άμεση εμπειρία που σχετίζεται με την ιδιωτική σφαίρα ( οικογενειακά, ερωτικά ζητήματα), καθώς ο ίδιος κατέχει περισσότερη εμπειρία σε αυτή. Δηλαδή, η ερμηνεία της φωτογραφίας γίνεται μέσα από τη κοινή μας γνώση της ιδιωτικής σφαίρας- δεν νοηματοδοτούμε το περιεχόμενο με βάση τη πολιτική σφαίρα (δεν μας ενδιαφέρει να αναλύσουμε το δημοσιογραφικό ή το επιχειρηματικό status των ατόμων που απεικονίζονται). Συμπερασματικά, εμπειρικά -όπως γνωρίζουμε την ιδιωτική μας ζωή δηλαδή, μπορούμε να κατανοήσουμε πως ο τρόπος που αναπαρίσταται το ζευγάρι φανερώνει όντως πως είναι αγαπημένοι (βάση της εμπειρίας μας).
Θεωρώ πως στη συγκεκριμένη φωτογραφία εφαρμόζεται η αντανακλαστική θεωρία ( έχουμε μια εικόνα όπου αναπαρίσταται ένα στιγμιότυπο ενός γεγονότος από τη πραγματικότητα) και η εθελούσια ( καθώς η εικόνα φιλτράρεται και καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την επιλογή του φωτογράφου να δείξει τη συγκεκριμένη στιγμή). Στη συγκεκριμένη φωτογραφία δίνεται έμφαση περισσότερο στον δημιουργό, παρά στην ίδια τη κατασκευή του μιντιακού προϊόντος Οι κώδικες που χρησιμοποιούνται στη συγκεκριμένη αναπαράσταση είναι οπτικοί ( ένδυση, χώρος με πολλά άτομα) αλλά και νοηματικοί ( ο τρόπος που αγκαλιάζονται φανερώνει την ένωση της αγάπης τους) .Ιδιαίτερος κώδικας, αποτελεί η γλώσσα του σώματος τους όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το πως γέρνουν τα κεφάλια τους για να μιλήσουν και το δέσιμο των χεριών που συμβολίζει την ένωση.
Τέλος, είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως κατά τον Μπαρτ η εικόνα συνδέεται με τα ιδεολογικά μορφώματα της κοινωνίας που την παράγει. Συνεπώς, γίνεται κατανοητό πως σε μια άλλη κουλτούρα όπου τα συγκεκριμένα πρόσωπα δεν θα ήταν γνώριμα πιθανόν να φανέρωναν τα σώματα τους μία απλή έλξη και όχι να γινόταν τόσο κατανοητή η επισημότητα της φωτογραφίας, όπως στη δική μας κουλτούρα. Το ελληνικό κοινό δηλαδή, κατέχει απόλυτη γνώση της ταυτότητας των προσώπων σε σχέση με άλλα κοινά-αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς το εκάστοτε κοινό στο οποίο απευθύνεται η φωτογραφία είναι ενεργό και παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία κατανόησης της φωτογραφίας ( το νόημα δεν εξαρτάται από την αυθαίρετη ύπαρξη της φωτογραφίας αλλά από τους γνωστικούς πόρους του κάθε φορά διαφορετικού κοινού).Βέβαια, η ύπαρξη της λεζάντας καθορίζει σε μεγάλο ποσοστό όπως αναφέραμε το νόημα αλλά κατά την άποψη μου, τα πιο οικεία πρόσωπα μιας φωτογραφίας έχουν πάντα μια διαφορετική νοηματοδότηση στη κουλτούρα που τα γνωρίζει, ανεξάρτητα από την πιθανή σαφήνεια της λεζάντας που ενδέχεται να υπάρχει σε οποιαδήποτε κουλτούρα.
Αναρτήθηκε από vera στις 11:20 πμ 1 σχόλια
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
dimo
Αρχειοθήκη ιστολογίου
▼ 2008 (4)
▼ Οκτώβριος (4)
Σχολιασμός ως προς τη μεδολογία του μιντακού αντικ...
Μεθοδολογία του μιντιακού προίντος (ψηφιακή φωτογρ...
Mead και Bateson-φωτογραφίες στο Μπαλί
Αναπαράσταση και λαϊκή κουλτούρα

Για Μένα
vera
Προβολή πλήρους προφίλ