Aξιολόγηση blog

Φτάνοντας στο τέλος αυτού του επίπονου(!) αλλά και αρκετά ενδιαφέροντος μαθήματος οφείλω να ομολογήσω πως η επίδραση του blog υπήρξε καταλυτική για εμένα. Σχετικά με τα νέα ηλεκτρονικά μέσα πριν το συγκεκριμένο σεμινάριο γνώριζα ελάχιστα - για παράδειγμα να μπορώ να χρησιμοποιώ τη μηχανή αναζήτησης google προκειμένου να βρίσκω κάποιες βασικές πληροφορίες, ώστε να φέρω εις πέρας τις εργασίες μου στο πανεπιστήμιο. Ακόμη, ομολογώ πως ήμουν κάπως αρνητική σχετικά με τα νέα μέσα και κυρίως τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές καθώς ανέκαθεν πίστευα πως αυτά τα κατασκευάσματα οδηγούν στην ψυχρότητα και στην κοινωνική απομόνωση. Αν και δεν είμαι ριζικά αντίθετα από την προηγούμενη άποψη, συνειδητοποίησα αφ' ενός μεγαλώνοντας αλλά και μέσα από την εξοικείωση μου με αυτό το "εξωγήινο μέσο" με τη βοήθεια του σεμιναρίου , ότι όταν κάτι χρησιμοποιείται σωστά και με μέτρο δε μπορεί να βλάψει. Ακόμη, μέσα από την εβδομαδιαία εξάσκηση με τη χρήση του blog διαπίστωσα πως μέσα από το διαδίκτυο μπορείς να εκφέρεις απόψεις διάφορων θεμάτων ανάλογα με αυτό που σε ενδιαφέρει και να μιλήσεις ανταλλάσσοντας απόψεις, ενώ ταυτόχρονα μπορείς να ενημερώνεσαι χρησιμοποιώντας το δίκτυο, καθώς αποτελεί μια από τις αμεσότερες και γρηγορότερες ενημερώσεις για τα καίρια ζητήματα αλλά και για παλιότερα σχετικά. Έτσι, μέσα από τη χρήση του προσωπικού μου μπλογκ, κατανόησα τα οφέλη της τεχνολογίας, ενώ διαπίστωσα τις άπειρες δυνατότητες γνώσης και έκφρασης μέσα από ένα τέτοιο μέσο- συνεπώς η εμπειρία μου μέσα από το σεμινάριο θεωρώ πως αποδείχτηκε ιδιαίτερα θετική και ενδιαφέρουσα.

Όσον αφορά την εργασία μου για το blog θεωρώ πως στις περισσότερες θεματικές της εβδομάδας έδωσα ότι περισσότερο μπορούσα και δούλεψα αρκετά σκληρά. Αν και στην αρχή, οι απαιτήσεις μου φάνηκαν υπερβολικές- σε αυτό έπαιξε ρόλο και η απειρία που είχα με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές- στη συνέχεια βρήκα απολαυστικό να αναλύω τα θέματα του σεμιναρίου. Στην αρχή, υπήρχε το αγχωτικό κομμάτι να βρω τις πληροφορίες για αυτά που θα γράψω αλλά έπειτα ο λόγος μου λυνόταν με ευκολία σαν να ήθελα και να είχα κάποια προσωπική ανάγκη να τα εκφράσω. Ακόμη, συνειδητοποίησα πως μου αρέσει να γράφω για ένα θέμα αρκεί να έχω κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση για τη προσέγγιση του, όχι ωστόσο μια ακριβή υπόδειξη του τι πρέπει να περιλαμβάνουν αυτά που θα γράψω , γεγονός που δεν συνέβη στο σεμινάριο.

Τέλος, καθώς ένα από τα αγαπημένα μου άρθρα αποτέλεσε αυτό για τη μετανάστευση στο Κονγκό θα ήθελα να επικεντρωθώ σε αντίστοιχα άρθρα όπου θα δείχνουν την εκμετάλλευση πόρων από τον Γ΄Κόσμο και τις συνέπειες που είχε η αποικιοκρατική πολιτική της δυτικής σφαίρας. Ακόμα, θα μπορούσα να εκφράζω τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες σχετικά με τα διάφορα πολιτισμικά δρώμενα και να εκφέρω μια πιο ποιητική πραγματικότητα γύρω από τόσο ωμό ρεαλισμό, όσο και αν κάποιους πιθανά θα τους ενοχλούσε. Με αυτό τον τρόπο θα υπάρχει μια σταθερή καταγραφή της έκφρασής μου για διάφορα θέματα μέσα στο μπλογκ, το οποίο θα συμπυκνώνει ποικίλα και ενδιαφέροντα ζητήματα.

Μια προσωπική εξομολόγηση

Δύο εβδομάδες έχουν περάσει από το τραγικό γεγονός και ακόμα νιώθεις στον αέρα που αναπνέεις το μίσος. Οργή και δικαιολογημένη αγανάκτηση από όλο τον κόσμο και κυρίως από τη νεολαία, πορείες στη μνήμη του αθώου παιδιού που έχουν πάρει παγκόσμια εμβέλεια και εκφράζουν τον πόνο και την αδικία...

Το γεγονός σημάδεψε αναμφίβολα τη ζωή όλων και πυροδότησε συναισθήματα που ήταν καιρό απωθημένα, συγκρατημένα. Έτσι, όλη η πίκρα του καιρού μας -η ανεργία, το οικονομικό αδιέξοδο, η κυριαρχία της αστυνομικής κυριότητας και η συνεχόμενη ξεφτίλα της κρατικής εξουσίας φούσκωσε πια στα σώματα όλων και εκτοξεύτηκε μέσα από τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων. Οι νέοι της χώρας μας πλήττονται και βαλτώνουν μέρα με τη μέρα- πόσο θλιβερό και αληθινό στα μάτια τους να βλέπεις τη ντροπή των μεγάλων. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί ή μεγάλοι; Για ' μενα πρωτίστως, όσοι στα χέρια κατέχουν τη κομματική εξουσία και απομυζούν καθημερινά τη χώρα και δευτερεύον, όσοι επαναπαύονται εξασφαλίζοντας μια "θεσούλα" για τον εαυτό τους και έπειτα δεν τους απασχολεί τίποτα παραπάνω για τον υπόλοιπο κόσμο. Δυστυχώς οι παραπάνω, αποτελούν τη μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού- οι πρώτοι κινούν τα νήματα και οι δεύτεροι ακολουθούν- σαν το βοσκό και τα πρόβατα. Θεωρώ πως για να ξεφύγεις από το κοπάδι χρειάζεται τρομερή αντίσταση, τώρα αν δείτε πουθενά κανένα βοσκό- παραμονεύουν πολλοί- τρέξτε για να μη σας περιμαζέψει...

Δεν κάνω την έξυπνη, μάλλον κ εγώ είμαι στο κοπάδι αλλά τουλάχιστον δεν διάλεξα και δεν θα διαλέξω ποτέ να αποφασίζω για άλλους.

Η προσωπική μου εξομολόγηση τελειώνει με αυτά τα στιχάκια- τα συναισθήματά μου δεν μπορούν να συμπυκνωθούν άλλο σε πεζό λόγο..

πολλά τα σύννεφα από το μίσος...

δεν κλαίω - τα δάκρυα στα μάτια μου παγώνουν

μη φοβάσαι Αλέξη εκεί που είσαι,

κλαίνε άλλοι για ' σένα.

όμως πολλοί από αυτούς το βράδυ κοιμούνται σε μεταξωτά σεντόνια..

άλλοι πάλι, δακρύζουν και κοιτάνε ψηλά θρηνώντας για την ανθρωπιά που χάθηκε..

τόσα λόγια για τον καημό του χαμού του αθώου εφήβου,

μα τα περισσότερα φιλτραρισμένα από τη θέση του καθενός..

και όσο μιλάμε ο ουρανός σκουραίνει, τα σύννεφα μαυρίζουν και μια ματαιότητα απλώνεται πάνω από τις κουβέντες...

μια παιδική καρδιά είναι αναντικατάστατη,

η σιωπή είναι καλύτερο πένθος..

το σύστημα είναι από μέσα σάπιο και αλλάζει μόνο με τη καρδιά μας..

Cineek magazine

Το Cineek magazine, πρόκειται για ένα εναλλακτικό διαδικτυακό πολιτιστικό περιοδικό που αφορά τις τέχνες και απευθύνεται σε όσους απασχολούνται με αυτές. Το διαδικτυακό περιοδικό αποτελεί έναν τόπο διαλόγου και προβληματισμό ανάμεσα σε δημιουργούς και χρήστες του δικτύου με αποτέλεσμα να μπορεί ο καθένας μετά από εγγραφή να εκθέτει τις απόψεις του για ποικίλα θέματα.

Η συντακτική ομάδα αποτελείται από άτομα με διαφορετικές επαγγελματικές δραστηριότητες ( συγγραφέας, φιλόλογος, θεατρολόγος, δημοσιογράφος, ιδιωτικός υπάλληλος κτλ) που κοινό σημείο τους αποτελεί η ενημέρωση για τη τέχνη και όχι κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση πολιτικής σκοπιμότητας, ώστε να αποφεύγεται η προβολή μεμονωμένων μορφών της τέχνης καθώς η ύλη του περιοδικού καλύπτει πολιτιστικά γεγονότα από όλη τη περιφέρεια της Ελλάδας και δεν επικεντρώνεται μόνο στα δυο μεγάλα πολιτιστικά κέντρα- Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το γεγονός ότι εστιάζει στον πολιτισμό της περιφέρειας , που αφήνει αδιάφορο τα μεγάλα ΜΜΕ το καθιστά εναλλακτικό καθώς δεν στοχεύει στην ανάδειξη εκείνων αποκλειστικά των μορφών τέχνης που συνδέονται με το κέρδος και την υψηλή θέαση. Η αρχική σελίδα του περιοδικού ξεκινά με τη διαφήμιση του διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου της Πάτρας, το οποίο περιγράφεται ως ένα ανοικτό εργαστήρι εικονοπλασίας σε αντίθεση με τη τάση της καταναλωτικής εποχής που αντιμετωπίζει τον κι/φο ως προϊόν και τους δημιουργούς ως κατασκευαστές- αυτόματα το συγκεκριμένο φεστιβάλ αναδεικνύεται ως εναλλακτικό σε σχέση με την εμπορικότητα του κυρίαρχου κινηματογραφικού υλικού. Ακόμη, περιλαμβάνει θεατρικά δρώμενα τοποθετημένα με χρονολογική σειρά ( ανάλογα με την ημερομηνία των παραστάσεων) από όλη την ελληνική περιφέρεια ενώ τα συνοδευόμενα σχόλια συχνά αντικατοπτρίζουν μια εναλλακτική οπτική του περιεχομένου των παραστάσεων. Έτσι, για παράδειγμα, η θεατρική παράσταση "Εδώ" που έγινε στα πλαίσια αντιρατσιστικού φεστιβάλ στα Χανιά αναπαριστά οχτώ ιστορίες μεταναστών όπως τις διηγήθηκαν οι ίδιοι στον δημοσιογράφο Κοπλάνι, ο οποίος κατάγεται από την Αλβανία. Η θεματική αυτής της παράστασης περιλαμβάνει έναν προβληματισμό γύρω από τη μεταναστευτική πολιτική της χώρας και το γεγονός πως προβάλλεται από το συγκεκριμένο περιοδικό συμβάλλει στην διαφοροποίηση του από τα κυρίαρχα ΜΜΕ , τα οποία συνήθως κατευθυνόμενα από τις κυρίαρχες πολιτικές εξουσίες να θα απέφευγαν να δώσουν έμφαση στη συγκεκριμένη παράσταση. Ακόμα, χαρακτηρίζεται από πολυπλευρικότητα καθώς αναφέρεται σε ευρεία γκάμα πολιτισμικών μορφών, όπως γλυπτική, ζωγραφική,λογοτεχνία, κινηματογράφος, φωτογραφία κτλ, στοχεύοντας στη παρουσία καλλιτεχνικών γεγονότων που καλύπτουν την ευρύτερη περιφέρεια πχ. διεθνές φεστιβάλ κινουμένων σχεδίων Σύρου. Επίσης, αποτελεί έναν αρκετά ικανοποιητικό οδηγό για τους λάτρεις του καλού κινηματογράφου καθώς παρουσιάζει και σχολιάζει ταινίες σε ελληνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Επιπλέον, το περιοδικό διακρίνεται για την ελεύθερη έκφραση που δεν κωλύεται από τη λογοκρισία και δεν φιμώνεται από φραγμούς καθώς οι άνθρωποι που συμμετέχουν δεν στοχεύουν σε ανταγωνισμούς και κερδοσκοπικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, σε κάποια άρθρα του περιοδικού εκφράζεται από τα μέλη της συντακτικής επιτροπής η απογοήτευση για την παρούσα πολιτική της χώρας με αρκετή σφοδρότητα και βαρύτατους χαρακτηρισμούς που μαρτυρούν μια ελευθερία γλώσσας, εκείνη του ελεύθερου ανθρώπου που δεν κινείται και λειτουργεί μέσα σε εξουσιαστικά συμφραζόμενα. Ο κ. Δημητρίου συγκεκριμένα, σε ένα άρθρο του κάνει καθαρή επίθεση στις υπάρχουσες πολιτικές εξουσίες και συγκεκριμένα αποκαλεί τη τηλεόραση, "χαζοκούτι" υπονοώντας ξεκάθαρα πως πρόκειται για μέσο παραπληροφόρησης με στόχο τον έλεγχο και τον υπνωτισμό των μαζών.

Ακόμα, στην εναλλακτικότητα του περιοδικού συμβάλλει το γεγονός, ότι δίνει την ευκαιρία σε καλλιτέχνες να προβάλλουν το έργο τους- για παράδειγμα μέσα από ένα αφιέρωμα στον ποιητή Καρυωτάκη, ο Δημήτρης δημοσιεύει και τα διηγήματα του. Έτσι, με αυτόν τον τρόπο δίνεται μια ευκαιρία στον αναγνώστη να συλλάβει το λεκτικό ύφος του συγκεκριμένου συγγραφέα , μια ευχάριστη προετοιμασία διαφήμισης ώστε να ενδιαφερθεί έπειτα ανάλογα με τη προτίμηση του σε αυτά που διάβασε ( αν του άρεσαν ή όχι), στα διηγήματα του συγκεκριμένου συγγραφέα.

Τέλος, δεν θα ήθελα να παραβλέψω πως η διεύθυνση του περιοδικού βρίσκεται στη Πάτρα και ίσως για αυτό υπάρχει κάποια τάση ανάδειξης και προτίμησης της συγκεκριμένης πόλης- ως πόλη με αξιοσημείωτο πολιτιστικό περιεχόμενο. Ωστόσο, θεωρώ πως μέσα από τις εκφράσεις του πολιτιστικού περιεχομένου της περιφέρειας, το περιοδικό καλύπτει την ανατροπή των εξουσιών της τέχνης και για αυτό καθίσταται στα πλαίσια ενός εναλλακτικού ΜΜΕ.

Έτσι, το περιοδικό cineek αποδυναμώνοντας τις κυρίαρχες τάσεις καλλιτεχνικής έκφρασης μόνο στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα προσφέρει ταυτόχρονα βήμα στον χρήστη δικτύου να πάψει να είναι παθητικός και να μπορέσει να εκθέσει τις διάφορες απόψεις του ή να στηρίξει κάποιο καλλιτεχνικό γεγονός του τόπου του, ώστε μέσα από την ενεργοποίηση του να μπορέσει και η πιο "ασήμαντη" είδηση να προβληθεί ως η πιο σημαντική. Ας μη ξεχνάμε ωστόσο πως πολλές φορές, αυτό που προσδιορίζεται ως σημαντικό, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον αντικατοπτρισμό της εκάστοτε κυρίαρχης εξουσίας ενώ το ασήμαντο δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό που πιθανά η κυρίαρχη ιδεολογία επιχειρεί να κρύψει..

Μεταναστευτική κρίση στο Κονγκό, New York Times 27/10/2008 kai Financial Times 2/11/2008

Η παραπάνω φωτογραφία δημοσιεύτηκε ηλεκτρονικά από την εφημερίδα New York Times και παρουσιάζει τη φυγή προσφύγων από τη Kimumba -βρίσκεται βόρεια από τη Γκόμα καθώς εκεί συνέβησαν εμφύλιες διαμάχες μεταξύ κυβερνητικών στρατευμάτων και ανταρτών. Η εφημερίδα, εστιάζει στις συγκρούσεις των κυβερνητικών στρατευμάτων με τα στρατεύματά του στρατηγού Nkunda ο οποίος ισχυρίζεται πως πολεμάει για τη προστασία της φυλής Tutsi μετά τη περίφημη σφαγή της Ρουάντας το 1994 όπου σφαγιάστηκαν από τη πλειονότητα της φυλής Χούτου. Οι Τούτσι κατάγονται από τη Ρουάντα και από το Κονγκό, και έτσι ο στρατηγός χρησιμοποιεί τη πρόφαση πως πολεμά για τη προστασία της φυλής καταδιώκοντας αντάρτες της φυλής Χούτου οι οποίοι είχαν καταφύγει στα εδάφη του Κονγκό μετά τη σφαγή. Έτσι, λοιπόν η εφημερίδα αποδίδει τη κατάσταση των προσφύγων ως αποκλειστική συνέπεια των εμφυλίων διαμαχών μεταξύ των φυλών- με αυτόν τον τρόπο θα λέγαμε παρουσιάζεται το στερεότυπο του άλλου, που συνδέεται με εκείνου του άγριου, του απολίτιστου, του πολεμοχαρή που αδυνατεί να λήξει αυτές τις αιματηρές διαμάχες με πολιτισμένο τρόπο και καταφεύγει σε αγριότητες προκαλώντας τέτοιες συνέπειες- μετακίνηση πληθυσμών , πρόσφυγες που δεν έχουν που να πάνε.
Η εικόνα που παρουσιάστηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα αλλά και οι παραπάνω, απεικονίζουν ανθρώπους, παιδιά, γυναίκες ,αμάχους πληθυσμούς οι οποίοι μέσα στον εμφύλιο σπαραγμό αναγκάστηκαν να μετακινηθούν και να βιώσουν τη προσφυγιά στον ίδιο τους τον τόπο. Οι άνθρωποι αυτοί παρουσιάζονται σαν να μην ανήκουν πουθενά, σαν έρμαια και άβουλα θύματα της αγριότητας των βαρβάρων . Δυστυχώς, όσο και αν μας θλίβει, αυτή είναι η πραγματικότητα όπως απεικονίζεται στις φωτογραφίες μέσα από τα τρομαγμένα, χωρίς ελπίδα βλέμματα που φαίνεται να αναζητούν μάταια μια σωτηρία. Η φωτογραφία προσδίδει στο θέμα της εφημερίδας συγκινησιακή φόρτιση και προκαλεί το μάτι του αναγνώστη να διαβάσει το υπόλοιπο άρθρο, θα λέγαμε χρησιμοποιεί την ηδονοβλεπτική τάση του αναγνώστη προκειμένου να προκαλέσει το ενδιαφέρον- καθώς τέτοιες εικόνες δεν είναι δυνατόν να περάσουν απαρατήρητες. Ωστόσο, πέρα από τη δραματικότητα σαν συναίσθημα των αναγνωστών, προκαλείται επίσης, η κυκλοφορία και η διάδοση της εφημερίδας- κάτι που μάλλον ενδιαφέρει περισσότερο τους συντάκτες της..

Ακόμη, μέσα από τις φωτογραφίες η αναπαράσταση των μετακινούμενων πληθυσμών γίνεται με τρόπο ασυναίσθητο βάση της εδραιωμένης δυτικοκεντρικήςαντίληψης για την έννοια του χώρου . Στη δυτική αντίληψη ο χώρος ανήκει σε κάποιον από γενιά σε γενιά και εδραιώνεται μέσα από τα έθιμα και τη κληρονομιά τους. Καθώς, αντικρίζουμε αυτές τις εικόνες, μέσα μας σπάει ο συνδετικός κρίκος που περιλαμβάνει τη καταγωγή- έθιμα- συνέχεια, την αντίληψη μας για την ενότητα του έθνους κράτους και σαν αποτέλεσμα οι άνθρωποι της φωτογραφίας εκτός ότι κουβαλάνε τον εκνευριστικό για αυτούς φαντάζομαι οίκτο που νοιώθουμε κοιτάζοντας τέτοιες φωτογραφίες, παρουσιάζονται πάλι σαν τους άλλους, αυτούς που ανήκουν σε μια διαλυμένη ενότητα, οι άγριοι που δεν μπορούν να συμβιώσουν και να ανήκουν κάπου.

Ένα άλλο θέμα, στο οποίο εστιάζει περισσότερο η εφημερίδα, αφορά τον ρόλο του ΟΗΕ και τη προσπάθεια του να συμβάλλει σε μια ειρηνική επίλυση των διαφορών στο εσωτερικό του Κονγκό. Οι δυνάμεις του ΟΗΕ παρουσιάζονται στο συγκεκριμένο άρθρο ανίσχυρες και ανίκανες να επιτελέσουν το καθήκον τους καθώς μάλιστα ένας Ισπανός στρατηγός , ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη διατήρηση της ειρηνευτικής αποστολής παραιτήθηκε. Ο ΟΗΕ παρουσιάζεται αδύναμος να επιτελέσει το καθήκον του ενώ όπως αναφέρεται στο άρθρο ακτιβιστές από το Κονγκό προενέβησανσε διαδήλωση κατά του οργανισμού, ο οποίος έληξε με βίαιες συγκρούσεις και λιθοβολισμούς αυτοκινήτων του ΟΗΕ ενώ υπάρχουν πιθανές αναφορές δολοφονίας δύο διαμαρτυρόμενων από τον οργανισμό. Ο ΟΗΕ, θα μπορούσαμε να πούμε, πως αντιπροσωπεύει τα δυτικά κράτη και τη εμπλοκή τους σε αυτό το ζήτημα και παρ' όλου που δεν προσπαθεί το άρθρο να καλύψει τις αδυναμίες να φέρει εις πέρας το έργο του , καταλαβαίνουμε πως αν γινόταν να μοιράσουμε ρόλους σε αυτή την ιστορία ο ΟΗΕ θα παρουσιαζόταν με όλη την αίγλη της δυτικής ανωτερότητας, ως ο σωτήρας των άλλων, των ξένων, των κατώτερων. Βέβαια, παρουσιάζεται τελικά ανίσχυρος καθώς δεν αποκρύπτεται από την εφημερίδα πως ο πληθυσμός είναι εξαγριωμένος με την ανικανότητα του αλλά τελικά, μέσα από τη διαδήλωση των ακτιβιστών εξισορροπούνται θα λέγαμε για άλλη μια φορά οι ρόλοι περί ανωτερότητας- κατωτερότητας, της δύσης από τη μια και των "άλλων" από την άλλη, καθώς οι διαδηλωτές παρουσιάζονται βίαιοι, ενώ η έρευνα για τις απώλειες δύο ακτιβιστών από τον οργανισμό διατυπώνεται στην εφημερίδα ως "unconfirmed", δηλαδή η πληροφορία δεν είναι σίγουρα επιβεβαιωμένη.

Βέβαια, σε αυτό το άρθρο γράφει και ανταποκριτής από το Ναΐρόμπι, της Κένιας και θα μπορούσαμε να πούμε πως με αυτό τον τρόπο υπάρχει κάποια πολυφωνία, καθώς ο δημοσιογράφος καταγράφει "εκ των έσω". Ωστόσο, θα πρέπει να διερωτηθούμε κατά πόσο, οι πληροφορίες είναι αντικειμενικές και κατά πόσο φιλτράρονται από τη κυρίαρχη εξουσία που καθορίζει κάθε λόγο- και τον δημοσιογραφικό.

Στο άρθρο της ηλεκτρονικής εφημερίδας, Financial Timesπαρουσιάζονται παρόμοια τα γεγονότα αποδίδοντας τα αίτια σε εσωτερικές διαμάχες, παρουσιάζοντας για άλλη μια φορά τον αιμοδιψή στρατηγό Nkunda ο οποίος θεωρείται πως συνεργάζεται με τη Ρουάντα εναντίον του Κονγκό, κατά τα λεγόμενα του υπουργού των εξωτερικών του Κονγκό. Επίσης, στο άρθρο, αναφέρεται η αποστολή των απεσταλμένων από Αγγλία και Γαλλία ώστε να βοηθήσουν να εξισορροπηθεί η κατάσταση της κρίσης. Για άλλη μια φορά αυτό μας παραπέμπει στη διανομή ρόλων που ανέφερα παραπάνω.

Αυτό που είναι σημαντικό και στις δύο εφημερίδες είναι το γεγονός πως αποδίδουν την ευθύνη της κρίσης αποκλειστικά στις φυλές, ενώ οι απεσταλμένοι (Γάλλοι και Άγγλοι) παρουσιάζονται σαν σωτήρες που θα δώσουν τη λύση, παραβλέποντας το γεγονός πως οι σημερινές συνθήκες δεν είναι ξαφνικές απόρροιές των σημερινών διαμαχών αλλά έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης και δυτικά κράτη για αυτή τη κατάσταση. Ιστορικά, η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων του Κονγκό, γινόταν τη περίοδο της αποικιοκρατίας από το Βέλγιο ενώ όταν ο Καμπυλά ανέτρεψε τη δικτατορία του Μομπότου με τη βοήθεια της Ουγκάντα και της Ρουάντας, τότε ο στρατός των συμμάχων δεν αποσύρθηκε αλλά εδραιώθηκε και σιγά σιγά άρχισε να απομυζεί τον πλούτο του Κονγκό. Πίσω από τη Ρουάντα και την Ουγκάντα, κρύβονται οι δυνάμεις της Αμερικής και της Αγγλίας οι οποίες τους στήριζαν οικονομικά και πολιτικά προκειμένου να εξασφαλίσουν πρόσβαση στον πλούτο του Κονγκό. Έτσι, γίνεται κατανοητό πως ο πόλεμος και όλες οι συνέπειες του ανακυκλώνονται συνεχώς μέσα σε ένα πλαίσιο συμφερόντων που ξεκινά από τα κυρίαρχα πιόνια, την Αμερική και την Αγγλία, εξαπλώνεται στη Ρουάντα και καταλήγει μέχρι τη φιγούρα του αιμοδιψή στρατηγού Nkunda...

Ακόμα, σχετικά με το βίντεο αποκαλύπτεται ο πλούτος του Κονγκό μέσα από τα ορυχεία στο Κίεβο που παράγουν ορυκτά, ένα από τα πιο σημαντικά αποτελεί το κολτάν, το οποίο χρησιμοποιείται για τη κατασκευή κινητών και υπολογιστών. Οι πολυεθνικές εξαγοράζουν άμεσα τα ορυχεία που ελέγχουν οι τοπικές πολιτοφυλακές - από αυτό καταλαβαίνουμε την εκμετάλλευση των πόρων του Κονγκό από τη δύση που προαναφέραμε. Βέβαια, είναι γνωστό πως η Αφρική χρησιμοποιήθηκε κατά την αποικιοκρατία με παρόμοιους τρόπους και πολλά μέρη της έχουν αποζυμηθεί μέσω δυτικών ενεργειών, μια και η έννοια του κέρδους αποτελεί δική τους εφεύρεση.

Τέλος, παραθέτω τη παραπάνω φωτογραφία, καθώς θεωρώ πως αυτή η αυθόρμητη πόζα περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω χωρίς να χρειάζεται να πούμε τίποτα περισσότερο. Τα πιο αθώα μάτια αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις καθημερινά ενώ όσοι εμπλέκονται και έχουν στα χέρια τους τις εξουσίες καθορίζουν τα πάντα αδιαφορώντας για θανάτους των αμάχων και τους πληθυσμούς που δεν έχουν που να μείνουν στοχεύοντας αποκλειστικά στο κέρδος και στη δική τους ευημερία. Οι ίδιοι κατευθύνουν πολλές φορές τα ΜΜΕ προσπαθώντας να υπνωτίζουν συχνά τη μάζα τυπώνοντας διαρκώς παραποιημένες πληροφορίες ανάλογα με όσα επιδιώκουν. Έτσι, τα ζητήματα εξουσίας είναι πολύ σημαντικά ώστε να κατανοήσουμε αμερόληπτα τις συνθήκες πολέμου στο συγκεκριμένο θέμα αλλά και γενικότερα. Δυστυχώς, της περισσότερες φορές η μειονότητα δεν μπορεί να αρθρώσει λόγο μπροστά στην κυρίαρχη εξουσία και συχνά εκφράζεται μέσα από απεικονίσεις όπως οι παραπάνω φωτογραφίες και παρουσιάζεται διαρκώς θυματοποιημένη. Ωστόσο, όσο και αν επιφυλάσσομαι σχετικά με τη δραματικότητα των φωτογραφιών, θεωρώ πως η συγκεκριμένη κατέχει ένα όπλο πιο σημαντικό από αυτό της κάθε εξουσίας, καθώς απευθύνεται κατευθείαν στη καρδιά μας- και ίσως αυτό να είναι αρκετό για να ανατρέψει κάθε είδους εξουσίας, ακόμα και την πιο ισχυρή...

YouTube - In Focus: Congo's Bloody Coltan

YouTube - In Focus: Congo's Bloody Coltan: "Added"

Σχολιασμός Ελεύθερου τύπου, ημ. έκδοσης 09/11/2008

Στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής που μας πέρασε η αγορά της συγκεκριμένης εφημερίδας στην τιμή των 4€ υπήρξε αρκετά δελεαστική καθώς περιείχε τη ταινία "Βασίλισσα"που είχα αμελήσει να δω αν και είχα ακούσει τα καλύτερα σχόλια. Ακόμα, στη διαφήμιση για τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας είχαν προβάλλει μια προσφορά για όσους θα τον αγόραζαν - πιο συγκεκριμένα, το σλόγκαν ήταν κάπως έτσι : " οι 300 πρώτοι κερδίζουν laptop και δωρεάν σύνδεση στο internet". Προσωπικά, θεωρώ αυτή τη διαφήμιση αρκετά προκλητική καθώς χρειάζομαι έναν φορητό υπολογιστή, διότι πολλές φορές λείπω τα σαββατοκύριακα και τώρα τελευταία θα έλεγα ότι έχω πάθει κάποια εξάρτηση με το internet! Έτσι, σαν απλή αναγνώστρια και καταναλώτρια της εφημερίδας αυτό που με προσέγγισε πρώτα ήταν οι προσφορές τις και όχι τα ίδια τα θέματά της- που βασικά είναι και ο στόχος ύπαρξης της! Βέβαια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι όσο πιο αδαής και αφελής είναι κάποιος τόσο περισσότερο θα αγόραζε μια εφημερίδα για τα διαφημιστικά της παρά για τα θέματά της ωστόσο από την άλλη, η ίδια η αγορά του τύπου βρίσκεται σε έντονο ανταγωνισμό ώστε οι διάφορες προσφορές καθώς και τα διαφημιστικά ( dvd , περιοδικά) κτλ να αποτελούν αναγκαίο συμπλήρωμά της. Ιδιαίτερα, τα σαββατικύριακα θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τα διάφορα μαγαζιά Τύπου με τους πάγκους με εφημερίδες ,σαν τους πάγκους από τα παζάρια, όπου εκτίθενται πολλαπλά αντικείμενα ( ταινίες, μουσικά dvd, περιοδικά) και κάποιος διαλέγει με βάση αυτά και όχι τις θεματικές των εφημερίδων οι οποίες πολλές φορές δεν είναι δυνατόν να διαβαστούν, καθώς καλύπτονται από τα αντικείμενα που ανέφερα.

Έτσι, στην πρώτη φυλλάδα της εφημερίδας στην κεφαλή τοποθετούνται τα διαφημιστικά ( το laptop και δύo dvd ένα παιδικό και της ταινίας) και από κάτω στο κέντρο ακολουθεί με έντονα μαύρα γράμματα η πρόταση :" Ο τρόμος είναι εδώ!" και μετά με πιο μικρά αλλά εξ ίσου έντονα : "Μαύρο" βλέπουν το μέλλον οι 9 στους 10 Έλληνες". Αυτή η είδηση καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της φυλλάδας και εκφράζει τη δυσαρέσκεια των Ελλήνων σχετικά με την οικονομική κρίση - επίσης συνοδεύεται και από μια δημοσκόπηση που εκφράζει τις κομματικές προτιμήσεις των Ελλήνων . Αριστερά, δίπλα από αυτή τη είδηση ακολουθούν δύο μικρότερες, η μια αναφέρει τις εκλογές του Ομπάμα και συνοδεύεται από μια φωτογραφία του ίδιου του Προέδρου ενώ η άλλη που έχει το ίδιο μέγεθος, όπως η είδηση για τον Ομπάμα αναφέρει τον ρόλο των τραπεζών στο σχέδιο στήριξης. Αυτά τα θέματα, που επιλέχτηκαν ως πρωτοσέλιδο σχετίζονται με την επικαιρότητα - δηλαδή με την πρόσφατη εκλογή του Νέου προέδρου και την οικονομική κρίση η οποία έσκασε ξαφνικά σαν φούσκα και βομβαρδίζει τα κανάλια τις τελευταίες εβδομάδες. Ακόμα, στην κυρίαρχη πρόταση η βασική λέξη που επιλέγεται για την ενημέρωση του αναγνώστη είναι η λέξη τρόμος- πρόκειται για ουσιαστικό και αυτό σχετίζεται με τον επίσημο και σοβαρό τόνο που θέλει να δώσει η εφημερίδα. Το θαυμαστικό στο τέλος της πρότασης, εντείνει την ένταση και σηματοδοτεί πιο εύστοχα την ήδη φορτισμένη έννοια της λέξης τρόμος. Από κάτω, στο τέλος ακολουθούν κάποιες υποδεέστερες διαφημίσεις σχετικά με τον ΟΠΑΠ και τη Eurobank καθώς και την είδηση για την επιστροφή του λαικού τραγουδιστή Μητροπάνου, συνοδευόμενη από μία φωτογραφία του. Αυτές οι πληροφορίες, τοποθετημένες στο τέλος του πρώτου φύλλου θεωρούνται λιγότερο σημαντικές από τις παραπάνω - έτσι, από τη μια το μάτι του αναγνώστη πέφτει τελευταίο σε αυτές αλλά από την άλλη είναι επίσης κατανοητό πως σε σχέση με τη θεματολογία της υπόλοιπης εφημερίδας, επιλέχτηκαν να είναι στο εξώφυλλο- δηλαδή ορίστηκε από κάποιον πως η είδηση της επιστροφής του Μητροπάνου συνοδευόμενη με τη συγκεκριμένη λεζάντα : " η επιστροφή ενός μύθου" είναι ιδιαίτερα σημαντικό νέο.

Στη δεύτερη σελίδα, ακολουθεί μια παρουσίαση θεμάτων ποικίλης ύλης που υπάρχουν στην εφημερίδα ενώ στο κέντρο τοποθετείται ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο : "H θέση μας", που περιλαμβάνει τη θέση της εφημερίδας σχετικά με την ανασφάλεια των πολιτών και τους τρόπου επίλυσης της από τη κυβέρνηση. Μέσα από αυτό το μικρό άρθρο πολλές φωνές - όσων δουλεύουν στον ΕΤ φαίνονται να ενώνονται σε μία θέση που επιζητεί την προάσπιση των συμφερόντων των πολιτών. Στο τέλος, ακολουθεί το μοναδικό χιουμοριστικό σκιτσάκι με λόγια σε όλη την εφημερίδα, όπου διακωμοδείται η συνεχόμενη αύξηση των τιμών και μέσα από τον συνδυασμό εικόνας και σχολίου αμβλύνεται η ένταση των προηγούμενων ειδήσεων χαλαρώνοντας έτσι, λίγο το μάτι του αναγνώστη που κινείται γρήγορα προς αναζήτηση της

πληροφορίας.

Οι θεματικές της εφημερίδας αποτελούνται από τα εξής : ΕΤ ΑΠΌΨΕΙΣ, ΕΤ- ΚΟΣΜΟ, ΕΤ- ΤΕΧΝΕΣ ( όπου περιλαμβάνεται αφιέρωμα στον λαϊκό τραγουδιστή ), ΕΤ- ΕΛΛΑΔΑ ( κάπως πιο ελεύθερα θέματα που σχετίζονται με το περιβάλλον), ΕΤ- ΣΠΟΡ- πιο συγκεκριμένα στην θεματική της πολιτικής υπάρχουν διάφορα θέματα τα όποια όπως παρατήρησα διαβάζοντας τα ακολουθούν μια αφηγηματική διαδικασία ( κάθε άρθρο εμφανίζεται σαν συνέχεια του προηγούμενου εμπλουτισμένο με περισσότερες λεπτομέρειες). Η σειρά, πιθανόν να είναι κατασκευασμένη και τοποθετημένη ώστε να φαίνεται σαν συνεχόμενη ροή πληροφοριών με τέτοιο τρόπο ώστε η ανάγνωση να αποτελεί μια ομαλή διαδικασία μέσα από την οποία το ένα θέμα συνδέεται συνεκτικά με το άλλο ( ελληνική πολιτική- ευρωπαϊκή πολιτική-ο ρόλος του Ομπάμα κτλ.) Ωστόσο, στην αρχή αυτής της ενότητας προτείνονται προφανώς οι τρεις πιο σημαντικές ειδήσεις κατά τους συντάκτες της εφημερίδας όπου μπορεί να ανατρέξει το βιαστικό μάτι του αναγνώστη παραβλέποντας την αφηγηματική σειρά που ανέφερα. Αυτές σχετίζονται, με τη κόντρα της Ντόρας- Αλογοσκούφη που συνοδεύεται από μια φωτογραφία της κ. Μπακογιάννη στην οποία το πρόσωπο της φαίνεται προβληματισμένο και σκεφτικό ( πιθανά μια τυχαία φωτογραφία που επιλέχτηκε ώστε να ταιριάζει με τη λεζάντα που ενημερώνει για τη κόντρα), μία είδηση για τη μονή Βατοπεδίου με μία συνοδευόμενη εικόνα και τέλος μια λεζάντα που σχετίζεται με τη σχέση Παπανδρέου- Βενιζέλου. Οι συγκεκριμένες ειδήσεις θεωρήθηκαν πιο αξιόλογες να τοποθετηθούν στη κεφαλίδα της ενότητας της Πολιτικής κατά πρώτον, διότι θεωρώ σχετίζονται με ζητήματα της επικαιρότητας ( το ζήτημα του Βατοπεδίου είναι κάτι που τώρα τελευταία προκαλεί έντονες συζητήσεις και ενδιαφέρον) ενώ οι κόντρες και οι ζήλιες στη πολιτική Βενιζέλος- Παπανδρέου, Ντόρα- Αλογοσκούφη φαίνεται πως προσελκύουν το ελληνικό κοινό περισσότερο! Σε αυτό το σημείο θα συμφωνήσω με τον κ. Μοσχονά πως το μάτι του αναγνώστη μιας εφημερίδας χαρακτηρίζεται από επιλεκτικότητα ενώ είναι βιαστικό και συχνά χρησιμοποιεί τη τεχνική του ξεφυλλίσματος- με βάση λοιπόν αυτό, μια εφημερίδα οφείλει να κεντράρει τα πιο έντονα, πιπεράτα νέα της προκειμένου να τα δώσει έτοιμα στον αναγνώστη και στη ταχύτητα της ανάγνωσης του. Επίσης, όπως συνεχίζει στο άρθρο του τα ΜΜΕ αποτελούν ένα σώμα προϋποθέσεων όπου η ενημέρωση είναι ασαφής και η πληροφορία επιτυγχάνεται μέσα από τη κριτική ματιά του αναγνώστη καθώς ο ίδιος είναι ήδη ενημερωμένος για όσα συμβαίνουν γύρω του. Ο αναγνώστης δεν είναι άβουλο υποκείμενο αλλά επαναπροσδιορίζει αυτά που διαβάζει, με βάση τις γνώσεις του. Έτσι, τα ΜΜΕ δεν μας πληροφορούν αλλά επιλέγουν τι θα μας δείξουν,ενώ εμείς με τη σειρά μας το επανεξετάζουμε με βάση την ενημέρωση και τη γνώση που διαθέτουμε.

Γενικότερα, θα έλεγα ο λόγος που χρησιμοποιείται σε αυτή την ενότητα είναι αντικειμενικός και φαίνεται να στοχεύει σε μια συνολική θεώρηση της πολιτικής πραγματικότητας ενώ εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, δεν φαίνεται να αποσκοπεί προς κάποια ιδιαίτερη πολιτική κατεύθυνση ( μέσα στα άρθρα εκφράζεται η αδυναμία των δύο κυρίαρχων κομμάτων σε διάφορα ζητήματα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη υπεράσπιση μιας πλευράς για παράδειγμα). Στην ενότητα ΕΤ- ΑΠΟΨΕΙΣ θα έλεγα ότι ο λόγος φαίνεται να είναι πιο ελεύθερος καθώς διάφοροι δημοσιογράφοι εκθέτουν τις απόψεις τους για ζητήματα πολιτικής εστιάζοντας ο καθένας σε όποιο θέμα φαίνεται να τον προτιμάει περισσότερο. Σε αυτές τις σελίδες βρήκα περισσότερο ενδιαφέρον, καθώς ο λόγος μου φάνηκε λιγότερο στημένος ενώ μέσα από τα σκιτσάκια των πορτραίτων του εκάστοτε δημοσιογράφου που συνοδεύουν το αντίστοιχο άρθρο γίνεται αντιληπτό ότι εκφέρεται η ατομική άποψη του κάθε δημοσιογράφου προκαλώντας έντονα συναισθήματα μέσα από την αυθεντικότητα του λόγου του αλλά ταυτόχρονα, χωρίς να οδηγούν σε κάποιο φανατισμό.

Οι διαφημίσεις σε όλη την εφημερίδα είναι διάσπαρτες και αφορούν ποικίλα θέματα. 'Έχουμε για παράδειγμα διαφημίσεις αυτοκινήτων, διαφημίσεις τραπεζών, προιόντων αλυσίδας super- market διαφήμισης μπαλέτου κτλ. Οι διαφημίσεις, φαίνεται να χαλαρώνουν το βιαστικό μάτι του αναγνώστη που αναφέραμε αλλά αν κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά θα δούμε πως αρκετές από αυτές τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να καθοδηγήσουν συνειρμικά τον αναγνώστη. Έτσι, για παράδειγμα μια διαφήμιση για τη Τράπεζα Πειραιώς τοποθετείται δίπλα σε μια φυλλάδα που σχετίζεταi με την οικονομική κρίση της χώρας μας - με αυτόν τον τρόπο η συγκεκριμένη τράπεζα προτείνεται σαν διέξοδο στην κρίση μέσα από τη προσφορά που διαφημίζει. Επίσης, στις διαφημίσεις που σχετίζονται με την αγορά προϊόντων ( τρόφιμα, super market αλλά και στολίδια ikea) τονίζεται η προσιτή τιμή αγοράς που αντιπαραβάλλεται σε σχέση με τη δύσκολη οικονομική περίοδο που βιώνουμε. Βέβαια, είναι ευνόητο πως η διαφήμιση για το μπαλέτο θα περιλαμβανόταν στη στήλη των Τεχνών, ωστόσο επιλέχτηκε να διαφημιστεί το συγκεκριμένο καθώς ο ΕΤ είναι χορηγός επικοινωνίας.

Τέλος, θα αναφερθώ στη στήλη ΕΤ - ΚΟΣΜΟΣ όπου παρουσιάζεται ένα άρθρο σχετικά με την οικογένεια του νέου προέδρου της Αμερικής με τίτλο : " Η Μισέλ Ομπάμα επαναφέρει το glamour στο Λευκό Οίκο¨. Εδώ, η εφημερίδα φαίνεται να έχει περισσότερο ψυχαγωγικό τόνο- σχεδόν θα λέγαμε με μια κουτσομπολίστικη θα λέγαμε , καθώς η πολιτική συνδέεται με τη μόδα και περιλαμβάνεται μια ιστορική αναδρομή στις προηγούμενες κυρίες των τιμών και στην ενδυματολογικές τους προτιμήσεις. Κατά τον είναι μάταιο να θεωρούμε τον δημοσιογραφικό λόγο ως ξεχωριστό είδος καθώς αποτελεί γένος που χαρακτηρίζεται από ανεξερεύνητη ποικιλία και κατά τα λεγόμενα του κάθε είδος μπορεί να δημιουργείται από αυτό τον λόγο επιτελώντας μια διαφορετική αναπαραστατική λειτουργία. Έτσι, ο δημοσιογραφικός λόγος σε αυτό το άρθρο επεκτείνεται σε σφαίρα που αφορά θα λέγαμε ζητήματα μόδας και ψυχαγωγίας ξεφεύγοντας γιαλίγο από τη βαρύτητα της επιστημονικότητας και ορθότητας στοχεύοντας στη ψυχαγωγία του αναγνώστη- άλλωστε έχει προηγηθεί μια αντικειμενική θεώρηση της εκλογής του Ομπάμα στην ενότητα της Πολιτικής.

Συμπερασματικά. η ονομασία Ελεύθερος Τύπος μας παραπέμπει σε μια εφημερίδα χωρίς προκαταλήψεις, που έχει στόχο την αντικειμενική και ολιστικιή προσέγγιση των πραγμάτων. Ωστόσο, θα συμφωνήσω με τον κ. Μοσχονά καθώς το να πιστεύει κάποιος στην πληροφόρηση τωνΜΜΕ αποτελεί μύθο καθώς τις περισσότερες φορές οι εκάστοτε πληροφορίες σχετίζονται με τα συμφέροντα που πολλές φορές κρύβονται πίσω από τις εφημερίδες καθώς αυτές αποτελούν τη βιτρίνα τους Αυτό, μας θυμίζει τη σχολή της Φρανφούρτης όπου τα μέσα χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν συγκεκριμένα πολιτικα συμφέροντα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το άτομο κατέχει μια κριτική ματιά που βασίζεται σε μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ όσων που διαβάζει και όσων γνωρίζει, μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ πομπού ( εφημερίδα) και δέκτη ( καταναλωτή) που συμβάλλει στη μη κορνιτοποιησή του.

YouTube - Jose Cuervo Commercial!

YouTube - Jose Cuervo Commercial!: "AddedJose Cuervo Black: Glass on the Rocks
01:45 From: duncdigital
Views: 3,090"