Aξιολόγηση blog

Φτάνοντας στο τέλος αυτού του επίπονου(!) αλλά και αρκετά ενδιαφέροντος μαθήματος οφείλω να ομολογήσω πως η επίδραση του blog υπήρξε καταλυτική για εμένα. Σχετικά με τα νέα ηλεκτρονικά μέσα πριν το συγκεκριμένο σεμινάριο γνώριζα ελάχιστα - για παράδειγμα να μπορώ να χρησιμοποιώ τη μηχανή αναζήτησης google προκειμένου να βρίσκω κάποιες βασικές πληροφορίες, ώστε να φέρω εις πέρας τις εργασίες μου στο πανεπιστήμιο. Ακόμη, ομολογώ πως ήμουν κάπως αρνητική σχετικά με τα νέα μέσα και κυρίως τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές καθώς ανέκαθεν πίστευα πως αυτά τα κατασκευάσματα οδηγούν στην ψυχρότητα και στην κοινωνική απομόνωση. Αν και δεν είμαι ριζικά αντίθετα από την προηγούμενη άποψη, συνειδητοποίησα αφ' ενός μεγαλώνοντας αλλά και μέσα από την εξοικείωση μου με αυτό το "εξωγήινο μέσο" με τη βοήθεια του σεμιναρίου , ότι όταν κάτι χρησιμοποιείται σωστά και με μέτρο δε μπορεί να βλάψει. Ακόμη, μέσα από την εβδομαδιαία εξάσκηση με τη χρήση του blog διαπίστωσα πως μέσα από το διαδίκτυο μπορείς να εκφέρεις απόψεις διάφορων θεμάτων ανάλογα με αυτό που σε ενδιαφέρει και να μιλήσεις ανταλλάσσοντας απόψεις, ενώ ταυτόχρονα μπορείς να ενημερώνεσαι χρησιμοποιώντας το δίκτυο, καθώς αποτελεί μια από τις αμεσότερες και γρηγορότερες ενημερώσεις για τα καίρια ζητήματα αλλά και για παλιότερα σχετικά. Έτσι, μέσα από τη χρήση του προσωπικού μου μπλογκ, κατανόησα τα οφέλη της τεχνολογίας, ενώ διαπίστωσα τις άπειρες δυνατότητες γνώσης και έκφρασης μέσα από ένα τέτοιο μέσο- συνεπώς η εμπειρία μου μέσα από το σεμινάριο θεωρώ πως αποδείχτηκε ιδιαίτερα θετική και ενδιαφέρουσα.

Όσον αφορά την εργασία μου για το blog θεωρώ πως στις περισσότερες θεματικές της εβδομάδας έδωσα ότι περισσότερο μπορούσα και δούλεψα αρκετά σκληρά. Αν και στην αρχή, οι απαιτήσεις μου φάνηκαν υπερβολικές- σε αυτό έπαιξε ρόλο και η απειρία που είχα με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές- στη συνέχεια βρήκα απολαυστικό να αναλύω τα θέματα του σεμιναρίου. Στην αρχή, υπήρχε το αγχωτικό κομμάτι να βρω τις πληροφορίες για αυτά που θα γράψω αλλά έπειτα ο λόγος μου λυνόταν με ευκολία σαν να ήθελα και να είχα κάποια προσωπική ανάγκη να τα εκφράσω. Ακόμη, συνειδητοποίησα πως μου αρέσει να γράφω για ένα θέμα αρκεί να έχω κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση για τη προσέγγιση του, όχι ωστόσο μια ακριβή υπόδειξη του τι πρέπει να περιλαμβάνουν αυτά που θα γράψω , γεγονός που δεν συνέβη στο σεμινάριο.

Τέλος, καθώς ένα από τα αγαπημένα μου άρθρα αποτέλεσε αυτό για τη μετανάστευση στο Κονγκό θα ήθελα να επικεντρωθώ σε αντίστοιχα άρθρα όπου θα δείχνουν την εκμετάλλευση πόρων από τον Γ΄Κόσμο και τις συνέπειες που είχε η αποικιοκρατική πολιτική της δυτικής σφαίρας. Ακόμα, θα μπορούσα να εκφράζω τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες σχετικά με τα διάφορα πολιτισμικά δρώμενα και να εκφέρω μια πιο ποιητική πραγματικότητα γύρω από τόσο ωμό ρεαλισμό, όσο και αν κάποιους πιθανά θα τους ενοχλούσε. Με αυτό τον τρόπο θα υπάρχει μια σταθερή καταγραφή της έκφρασής μου για διάφορα θέματα μέσα στο μπλογκ, το οποίο θα συμπυκνώνει ποικίλα και ενδιαφέροντα ζητήματα.

Μια προσωπική εξομολόγηση

Δύο εβδομάδες έχουν περάσει από το τραγικό γεγονός και ακόμα νιώθεις στον αέρα που αναπνέεις το μίσος. Οργή και δικαιολογημένη αγανάκτηση από όλο τον κόσμο και κυρίως από τη νεολαία, πορείες στη μνήμη του αθώου παιδιού που έχουν πάρει παγκόσμια εμβέλεια και εκφράζουν τον πόνο και την αδικία...

Το γεγονός σημάδεψε αναμφίβολα τη ζωή όλων και πυροδότησε συναισθήματα που ήταν καιρό απωθημένα, συγκρατημένα. Έτσι, όλη η πίκρα του καιρού μας -η ανεργία, το οικονομικό αδιέξοδο, η κυριαρχία της αστυνομικής κυριότητας και η συνεχόμενη ξεφτίλα της κρατικής εξουσίας φούσκωσε πια στα σώματα όλων και εκτοξεύτηκε μέσα από τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων. Οι νέοι της χώρας μας πλήττονται και βαλτώνουν μέρα με τη μέρα- πόσο θλιβερό και αληθινό στα μάτια τους να βλέπεις τη ντροπή των μεγάλων. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί ή μεγάλοι; Για ' μενα πρωτίστως, όσοι στα χέρια κατέχουν τη κομματική εξουσία και απομυζούν καθημερινά τη χώρα και δευτερεύον, όσοι επαναπαύονται εξασφαλίζοντας μια "θεσούλα" για τον εαυτό τους και έπειτα δεν τους απασχολεί τίποτα παραπάνω για τον υπόλοιπο κόσμο. Δυστυχώς οι παραπάνω, αποτελούν τη μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού- οι πρώτοι κινούν τα νήματα και οι δεύτεροι ακολουθούν- σαν το βοσκό και τα πρόβατα. Θεωρώ πως για να ξεφύγεις από το κοπάδι χρειάζεται τρομερή αντίσταση, τώρα αν δείτε πουθενά κανένα βοσκό- παραμονεύουν πολλοί- τρέξτε για να μη σας περιμαζέψει...

Δεν κάνω την έξυπνη, μάλλον κ εγώ είμαι στο κοπάδι αλλά τουλάχιστον δεν διάλεξα και δεν θα διαλέξω ποτέ να αποφασίζω για άλλους.

Η προσωπική μου εξομολόγηση τελειώνει με αυτά τα στιχάκια- τα συναισθήματά μου δεν μπορούν να συμπυκνωθούν άλλο σε πεζό λόγο..

πολλά τα σύννεφα από το μίσος...

δεν κλαίω - τα δάκρυα στα μάτια μου παγώνουν

μη φοβάσαι Αλέξη εκεί που είσαι,

κλαίνε άλλοι για ' σένα.

όμως πολλοί από αυτούς το βράδυ κοιμούνται σε μεταξωτά σεντόνια..

άλλοι πάλι, δακρύζουν και κοιτάνε ψηλά θρηνώντας για την ανθρωπιά που χάθηκε..

τόσα λόγια για τον καημό του χαμού του αθώου εφήβου,

μα τα περισσότερα φιλτραρισμένα από τη θέση του καθενός..

και όσο μιλάμε ο ουρανός σκουραίνει, τα σύννεφα μαυρίζουν και μια ματαιότητα απλώνεται πάνω από τις κουβέντες...

μια παιδική καρδιά είναι αναντικατάστατη,

η σιωπή είναι καλύτερο πένθος..

το σύστημα είναι από μέσα σάπιο και αλλάζει μόνο με τη καρδιά μας..

Cineek magazine

Το Cineek magazine, πρόκειται για ένα εναλλακτικό διαδικτυακό πολιτιστικό περιοδικό που αφορά τις τέχνες και απευθύνεται σε όσους απασχολούνται με αυτές. Το διαδικτυακό περιοδικό αποτελεί έναν τόπο διαλόγου και προβληματισμό ανάμεσα σε δημιουργούς και χρήστες του δικτύου με αποτέλεσμα να μπορεί ο καθένας μετά από εγγραφή να εκθέτει τις απόψεις του για ποικίλα θέματα.

Η συντακτική ομάδα αποτελείται από άτομα με διαφορετικές επαγγελματικές δραστηριότητες ( συγγραφέας, φιλόλογος, θεατρολόγος, δημοσιογράφος, ιδιωτικός υπάλληλος κτλ) που κοινό σημείο τους αποτελεί η ενημέρωση για τη τέχνη και όχι κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση πολιτικής σκοπιμότητας, ώστε να αποφεύγεται η προβολή μεμονωμένων μορφών της τέχνης καθώς η ύλη του περιοδικού καλύπτει πολιτιστικά γεγονότα από όλη τη περιφέρεια της Ελλάδας και δεν επικεντρώνεται μόνο στα δυο μεγάλα πολιτιστικά κέντρα- Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το γεγονός ότι εστιάζει στον πολιτισμό της περιφέρειας , που αφήνει αδιάφορο τα μεγάλα ΜΜΕ το καθιστά εναλλακτικό καθώς δεν στοχεύει στην ανάδειξη εκείνων αποκλειστικά των μορφών τέχνης που συνδέονται με το κέρδος και την υψηλή θέαση. Η αρχική σελίδα του περιοδικού ξεκινά με τη διαφήμιση του διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου της Πάτρας, το οποίο περιγράφεται ως ένα ανοικτό εργαστήρι εικονοπλασίας σε αντίθεση με τη τάση της καταναλωτικής εποχής που αντιμετωπίζει τον κι/φο ως προϊόν και τους δημιουργούς ως κατασκευαστές- αυτόματα το συγκεκριμένο φεστιβάλ αναδεικνύεται ως εναλλακτικό σε σχέση με την εμπορικότητα του κυρίαρχου κινηματογραφικού υλικού. Ακόμη, περιλαμβάνει θεατρικά δρώμενα τοποθετημένα με χρονολογική σειρά ( ανάλογα με την ημερομηνία των παραστάσεων) από όλη την ελληνική περιφέρεια ενώ τα συνοδευόμενα σχόλια συχνά αντικατοπτρίζουν μια εναλλακτική οπτική του περιεχομένου των παραστάσεων. Έτσι, για παράδειγμα, η θεατρική παράσταση "Εδώ" που έγινε στα πλαίσια αντιρατσιστικού φεστιβάλ στα Χανιά αναπαριστά οχτώ ιστορίες μεταναστών όπως τις διηγήθηκαν οι ίδιοι στον δημοσιογράφο Κοπλάνι, ο οποίος κατάγεται από την Αλβανία. Η θεματική αυτής της παράστασης περιλαμβάνει έναν προβληματισμό γύρω από τη μεταναστευτική πολιτική της χώρας και το γεγονός πως προβάλλεται από το συγκεκριμένο περιοδικό συμβάλλει στην διαφοροποίηση του από τα κυρίαρχα ΜΜΕ , τα οποία συνήθως κατευθυνόμενα από τις κυρίαρχες πολιτικές εξουσίες να θα απέφευγαν να δώσουν έμφαση στη συγκεκριμένη παράσταση. Ακόμα, χαρακτηρίζεται από πολυπλευρικότητα καθώς αναφέρεται σε ευρεία γκάμα πολιτισμικών μορφών, όπως γλυπτική, ζωγραφική,λογοτεχνία, κινηματογράφος, φωτογραφία κτλ, στοχεύοντας στη παρουσία καλλιτεχνικών γεγονότων που καλύπτουν την ευρύτερη περιφέρεια πχ. διεθνές φεστιβάλ κινουμένων σχεδίων Σύρου. Επίσης, αποτελεί έναν αρκετά ικανοποιητικό οδηγό για τους λάτρεις του καλού κινηματογράφου καθώς παρουσιάζει και σχολιάζει ταινίες σε ελληνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Επιπλέον, το περιοδικό διακρίνεται για την ελεύθερη έκφραση που δεν κωλύεται από τη λογοκρισία και δεν φιμώνεται από φραγμούς καθώς οι άνθρωποι που συμμετέχουν δεν στοχεύουν σε ανταγωνισμούς και κερδοσκοπικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, σε κάποια άρθρα του περιοδικού εκφράζεται από τα μέλη της συντακτικής επιτροπής η απογοήτευση για την παρούσα πολιτική της χώρας με αρκετή σφοδρότητα και βαρύτατους χαρακτηρισμούς που μαρτυρούν μια ελευθερία γλώσσας, εκείνη του ελεύθερου ανθρώπου που δεν κινείται και λειτουργεί μέσα σε εξουσιαστικά συμφραζόμενα. Ο κ. Δημητρίου συγκεκριμένα, σε ένα άρθρο του κάνει καθαρή επίθεση στις υπάρχουσες πολιτικές εξουσίες και συγκεκριμένα αποκαλεί τη τηλεόραση, "χαζοκούτι" υπονοώντας ξεκάθαρα πως πρόκειται για μέσο παραπληροφόρησης με στόχο τον έλεγχο και τον υπνωτισμό των μαζών.

Ακόμα, στην εναλλακτικότητα του περιοδικού συμβάλλει το γεγονός, ότι δίνει την ευκαιρία σε καλλιτέχνες να προβάλλουν το έργο τους- για παράδειγμα μέσα από ένα αφιέρωμα στον ποιητή Καρυωτάκη, ο Δημήτρης δημοσιεύει και τα διηγήματα του. Έτσι, με αυτόν τον τρόπο δίνεται μια ευκαιρία στον αναγνώστη να συλλάβει το λεκτικό ύφος του συγκεκριμένου συγγραφέα , μια ευχάριστη προετοιμασία διαφήμισης ώστε να ενδιαφερθεί έπειτα ανάλογα με τη προτίμηση του σε αυτά που διάβασε ( αν του άρεσαν ή όχι), στα διηγήματα του συγκεκριμένου συγγραφέα.

Τέλος, δεν θα ήθελα να παραβλέψω πως η διεύθυνση του περιοδικού βρίσκεται στη Πάτρα και ίσως για αυτό υπάρχει κάποια τάση ανάδειξης και προτίμησης της συγκεκριμένης πόλης- ως πόλη με αξιοσημείωτο πολιτιστικό περιεχόμενο. Ωστόσο, θεωρώ πως μέσα από τις εκφράσεις του πολιτιστικού περιεχομένου της περιφέρειας, το περιοδικό καλύπτει την ανατροπή των εξουσιών της τέχνης και για αυτό καθίσταται στα πλαίσια ενός εναλλακτικού ΜΜΕ.

Έτσι, το περιοδικό cineek αποδυναμώνοντας τις κυρίαρχες τάσεις καλλιτεχνικής έκφρασης μόνο στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα προσφέρει ταυτόχρονα βήμα στον χρήστη δικτύου να πάψει να είναι παθητικός και να μπορέσει να εκθέσει τις διάφορες απόψεις του ή να στηρίξει κάποιο καλλιτεχνικό γεγονός του τόπου του, ώστε μέσα από την ενεργοποίηση του να μπορέσει και η πιο "ασήμαντη" είδηση να προβληθεί ως η πιο σημαντική. Ας μη ξεχνάμε ωστόσο πως πολλές φορές, αυτό που προσδιορίζεται ως σημαντικό, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον αντικατοπτρισμό της εκάστοτε κυρίαρχης εξουσίας ενώ το ασήμαντο δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό που πιθανά η κυρίαρχη ιδεολογία επιχειρεί να κρύψει..